Diktet: Jo Eggen
Foto: Terje Pedersen / NTB
Kva diktet er? Ein bitte liten høgtalar eller seismograf for dei minste ting, for gras og regn og vindstille, ikkje berre for tinga slik dei er her og no, men for kva enn dei måtte syne av tida og historia dei ber med seg. Graset som er og blir, i og kring ruinane av ein katedral søraust i Irland.
Jo Eggen, fødd i 1952 på Lillehammer, voks opp på Hamar med verda i stova, gjennom farens interesse for kart og geografi, som han fortel til Henning H. Bergsvåg i ein ny, god episode av podkasten Poesidigg. Han har sjølv reist mykje, som student og utøvar av språk, litteratur og musikk, mellom anna i Aust-Europa og Russland, og særleg med dei fem seinaste diktsamlingane har han etablert seg som ein reisediktar, ein som har utforska reisa som ramme og katalysator for dikting.
I Ruindikt går reisa til Irland. Boka kom i 2017 og gav Eggen nominasjon til Brageprisen. Saman med bøkene Stavkirkedikt og Øydikt er Ruindikt innlemma i trippelutgåva Reisedikt 2007–2017, utgjeven i samband med at Eggen fylte 70 år i 2022. Utgåva inneheld altså ikkje Dikt om Sverige (2020) og boka Islandske dikt, som kom ut i fjor. «Eggen er like lite noen guide som en flanør», skriv poeten og omsettaren Monica Aasprong i etterordet, men ein som nærmar seg staden, materien, gjennom det poetiske språket. Dikta til Jo Eggen er prega av dette som Henning Hagerup ein gong kalla for ein «tenkende sanselighet».
Jo Eggen er ein av tre nominerte til Triztan Vindtorn poesipris 2024, som vil bli delt ut i Drammen på verdas poesidag 21. mars. Han held Rolf Jacobsen-førelesinga under opninga av Nordisk poesifestival på Hamar, dagen før denne avisa kjem ut, på skotårsdagen 29. februar.
Cathrine Strøm
Gras, Ardmore katedralruin
Golvet grønnes
men det er ikke noe golv
graset vokser opp av grusen
blad vokser i veggen
for det er ingen vegg
det er bare vegg
det er bare golv
et hus det ikke regner inn i
for huset har ikke tak
det regner overalt
den gale har hus overalt
Smått, grønt
bredte seg
i katedralen ødelagt
men fortsatt navnet
«Den store haugen»
en harpespiller hvitner så vidt
gras er og blir
regn er og blir
vokser rundt
drypper vindstille
Jo Eggen
Frå Ruindikt (2017)
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Kva diktet er? Ein bitte liten høgtalar eller seismograf for dei minste ting, for gras og regn og vindstille, ikkje berre for tinga slik dei er her og no, men for kva enn dei måtte syne av tida og historia dei ber med seg. Graset som er og blir, i og kring ruinane av ein katedral søraust i Irland.
Jo Eggen, fødd i 1952 på Lillehammer, voks opp på Hamar med verda i stova, gjennom farens interesse for kart og geografi, som han fortel til Henning H. Bergsvåg i ein ny, god episode av podkasten Poesidigg. Han har sjølv reist mykje, som student og utøvar av språk, litteratur og musikk, mellom anna i Aust-Europa og Russland, og særleg med dei fem seinaste diktsamlingane har han etablert seg som ein reisediktar, ein som har utforska reisa som ramme og katalysator for dikting.
I Ruindikt går reisa til Irland. Boka kom i 2017 og gav Eggen nominasjon til Brageprisen. Saman med bøkene Stavkirkedikt og Øydikt er Ruindikt innlemma i trippelutgåva Reisedikt 2007–2017, utgjeven i samband med at Eggen fylte 70 år i 2022. Utgåva inneheld altså ikkje Dikt om Sverige (2020) og boka Islandske dikt, som kom ut i fjor. «Eggen er like lite noen guide som en flanør», skriv poeten og omsettaren Monica Aasprong i etterordet, men ein som nærmar seg staden, materien, gjennom det poetiske språket. Dikta til Jo Eggen er prega av dette som Henning Hagerup ein gong kalla for ein «tenkende sanselighet».
Jo Eggen er ein av tre nominerte til Triztan Vindtorn poesipris 2024, som vil bli delt ut i Drammen på verdas poesidag 21. mars. Han held Rolf Jacobsen-førelesinga under opninga av Nordisk poesifestival på Hamar, dagen før denne avisa kjem ut, på skotårsdagen 29. februar.
Cathrine Strøm
Gras, Ardmore katedralruin
Golvet grønnes
men det er ikke noe golv
graset vokser opp av grusen
blad vokser i veggen
for det er ingen vegg
det er bare vegg
det er bare golv
et hus det ikke regner inn i
for huset har ikke tak
det regner overalt
den gale har hus overalt
Smått, grønt
bredte seg
i katedralen ødelagt
men fortsatt navnet
«Den store haugen»
en harpespiller hvitner så vidt
gras er og blir
regn er og blir
vokser rundt
drypper vindstille
Jo Eggen
Frå Ruindikt (2017)
Fleire artiklar
Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.
Foto: Frederik Ringnes / NTB
Husforsikring i hardt vêr
Kan klimaendringane føre til at også norske heimar blir umoglege å forsikre?
Folkerørsla for lokalsjukehusa demonstrerer mot helseføretakmodellen utanfor Stortinget i 2017.
Foto: Håkon Mosvold Larsen / NTB
Vestre må avslutte konflikter og beklage
«Svært mange av de 300.000 som jobber i Helse-
vesenet, merker daglig følgene av Helseforetaks-
modellen som nå videreføres av Ap og Sp.»
Teikning: May Linn Clement
Tid for realitetsorientering
Valet av Donald Trump til president er ikkje noka tilfeldig ulukke, men ei fylgje av dårleg politisk handverk gjennom lang tid.
Ruslan Gorovij sender pengane han tener som artist, heim til Kyiv, der vener kjøper vedlass til ukrainarar som treng varme i vinter.
Foto: Ukrainian online sales
Eit nytt lovframlegg som legg opp til at det skal bli straffbart å selje ulovleg hogd skog, vil ikkje minst råke folk i øydelagde hus.
James Rebanks på Lillehammer sist veke.
Foto: Morten A. Strøksnes
Ein mann for alle årstider
LILLEHAMMER: Etter å ha skrive to svært populære bøker om landbruk og sauehald hamna James Rebanks i ei krise som førte han til eit dunvær på Helgeland.