Diktet
«Haugtussa inspirerer unge songarar og artistar enno den dag i dag.»
Foto: NTB-arkivet
Arne Garborg døydde 14. januar 1924, berre ein månad før Olav Nygard. Arne Garborgs forfattarskap blir òg markert rundt omkring i landet. Haugtussa går på to teater i hovudstaden. På dødslega fortalde Nygard at den beste tida i livet hans var då han budde hjå Arne og Hulda Garborg i Asker, imellom 1909 og 1911. Garborg fekk sjå eit utkast av eit skodespel av Nygard i 1908. Garborg skrytte av arbeidet, og Nygard sende eit takkebrev attende.
Hulda Garborg prenta dette brevet i Garborgs dagbøker då dei kom ut i 1925, men visse setningar vart for ekstatiske for Hulda, ho tok dei ikkje med: «De tok hugen min i 14–15 aars alderen, og sidan hev De sete til høgsætes hjaa meg, med ei ljosbragd som hev lokka himmelfødd traa og skirande trivnad upp av mine vokstergrunnar. Eg hev ròse i sol-sviv berre eg hev høyrt namnet Dykkar».
Arne Garborg hadde vona at Nygard ville stige fram som dramatikar, men som vi veit, enda Nygard som lyrikar. Veslemøys ord i Haugtussa (1895) kunne ha vore Nygards: «Aa heller vil eg/ med Augo sjaa,/ enn dauv og blind/ gjenom Verdi gaa/ og ikkje det sanne skilja!». Kanskje meinte Nygard nett dette langdiktet då han fortalde om «ljosbragda» som opna sansane hans?
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
