Lammeadopsjon

Det var mykje drama i lammeflokken, livets vanlege drama: fødsel og død. Vi barna levde sterkt med i det som hende.

Ein vanleg, og dødeleg, sjukdom var det vi kalla pulpa nyrer, ein nyresvikt. Her hadde vi ingen medisin som verka. Og lamma døydde.

Når ei søye miste det einaste lammet sitt, var det eit tragisk tap for alle, først og fremst for mora. Ho hadde framleis juret sitt sprengt av mjølk.

Her vart det brukt fantasi for å mildne tragedien. Metodar vart prøvde.

Søyene kjende lamma sine ved å lukte på dei.

I flokken der den barnlause mora levde, var det gjerne mødrer som hadde tre og opptil fire lam. Denne urettvisa måtte bøtast på. Det døde lammet vart flådd, og eit lam frå ein større flokk vart påkledd pelsen til det døde lammet.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare