Frå bridgeverda
Over brua
Galatabrua i Istanbul, kanskje eit opphav til namnet på bridgesporten?
Foto via Wikimedia Commons
Eit spørsmål dei fleste bridgespelarar før eller seinare vil stille seg, er kvifor spelet heiter bridge.
Det mest sentrale i dei enklare kortspela bridgen slektar på, er å ta stikk og det at trumfen gjev ein ekstra sjanse til å vinne stikket. Ordet trumf har opphav i det latinske triumphus, ei sigersferd som ein hærførar gjer til Roma. Tidleg på 1500-talet skreiv Rabelais om eit kortspel som heitte «La Triomphe», som engelskmennene kalla «French Ruff». Enno i dag er verbet å røffe eit synonym til det å trumfe.
Av det engelske spelet «Ruff and Honours» fylgde whist utover 1700- og 1800-talet. Reglane i whist er enkle, men det er rom for strategisk tenking.
Ut av whisten sprang eit spel som vart kalla «biritsj» eller russisk whist. Dette skal ha oppstått i det russiske miljøet i det osmanske Konstantinopel; ordet er truleg ein translitterasjon av eit gamalt ord for ein slags herold i Det kyivske riket. Ein annan teori er at britiske soldatar som kjempa i Krymkrigen, fann opp spelet og kalla det opp etter Galatabrua i Konstantinopel, som dei kryssa på veg til ein kafé der dei pla spela kort.
Biritsj hadde mange fellestrekk med dagens bridge, og utkonkurrerte mot slutten av 1800-talet whisten i Storbritannia og USA. Så vart dette spelet foredla til såkalla whistbridge og etter kvart auksjonsbridge og kontraktbridge.
At «bridge» tyder bru, er høveleg; det handlar om å byggje ei kommunikativ bru til makkeren i den innleiande meldingsdelen og å halde kommunikasjonslinene opne i sjølve speldelen. Men det er altså ikkje feil, som dei fleste nordmenn gjer, å uttala namnet på spelet «britsj», sjølv om det ikkje samsvarar heilt med standard engelsk uttale.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
