Sjakk
Sjakken lever vidare som eit kuriosum og freak-show, noko som passar meg ganske bra i denne spalta, skriv Atle Grønn.
Stillinga i VM-kampen mellom Ding Liren og Gukesh var 4–4 etter 8 av 14 parti.
Foto: Eng Chin An / FIDE
Finst det eit liv for sjakksporten i norske medium etter Magnus Carlsen? Nei, det gjer ikkje det. Det er påfallande kor tyst det er om VM-kampen i Singapore mellom verdsmeister Ding Liren (32) og utfordraren Gukesh (18). Ein journalist frå NRK ringde meg i førre veke for å spørja om ein ung indar. Men det var ikkje tenåringen Gukesh han var interessert i, men treåringen Anish Sarkar, den yngste i verda med ratingtal.
Sjakken lever altså vidare som eit kuriosum og freak-show, noko som passar meg ganske bra i denne spalta. Det er nok å ta av. Men på same vis som sjakken ville ha vore fattigare utan kunsten eller vitskapen, er spelet også mykje fattigare utan sporten. Som sjakknerd følgjer eg VM-kampen med stor interesse.
India er ikkje berre det mest folkerike landet i verda (1,4 milliardar, litt meir enn Kina), men også landet med størst sjakkinteresse. Sjakkspelet kom frå India for 1500 år sidan, og eg ser gjerne at kongen av sjakken vert indisk. Om Gukesh eller Ding Liren vinn, vil verdsmeisteren kor som er ikkje vera øvst i sjakkhierarkiet. Amerikanske Fabiano Caruana (32) og indiske Arjun Erigaisi (21) er båe høgare rangerte enn VM-duellantane, og alle er eit stykke bak pensjonisten Carlsen.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
