Sjølvmordsskvis og saksekupp
Frå ei bridgespalte på 1930-talet. Diagrammet fortel om høgdramatiske hendingar.
Kva vil det eigentleg seia å kaste bak blindemann? Å balansere i utdøyande? Å fiske etter dama?
Dag og Tid-redaksjonen skal ha ros for å vilja ta inn ei bridgespalte. Her går avisa mot straumen, for dei seinaste tiåra har det motsette skjedd i mange aviser: Bridgespalter har vorte nedlagde over ein låg sko. I mange tilfelle med kaldt blod, dyktige bridgejournalistar har fått avskil på grått papir. Andre aviser har utnytta ei lita opning når bridgespaltisten har døydd eller hamna i fengsel, til å la bridgespalta gå ut fyrst mellombels, så permanent. Deretter har dei fylt opp det vesle hjørnet der bridgen brukte å ha sin plass, med reklame – gjerne for eiga avis.
Tradisjonelle bridgespalter, med analyse av eit gjeve bridgeproblem som hovudsak, er diverre lette offer for sjikane på grunn av det blømande språket: «… sake ein ståande kløver…», «… skvise vest i dei spisse fargane…», «… bli strippa for frikort…». Det utrena auga vil her sjå rein surrealisme, usamanhengande tankespinn i ein delirisk hjerne. Ein avisredaktør som tenkjer profitt, vil sjå verdifulle spaltecentimeter øydsla vekk på noko som nær ingen kan forstå. Endå tallause menneske rundt om i Noreg har ein viss overflatisk kjennskap til bridge og slik sett er rusta for å få litt meining og demensførebyggjande hjernetrim ut av eit speldiagram og ein liten analyse.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
