Skitsnakk
I denne bakgarden frå Vika i Oslo midt i 1930-åra hadde kvar bustad sin utedo.
Foto: NTB scanpix
Alt levande krev energi. Plantane får energien sin frå sola, medan vi og andre dyr får han frå plantar og dyr ved å fylle magen med mat av ulikt slag.
Magen er eit mikroberikt, kjemisk og mekanisk apparat som tek seg av maten som kjem dit. Tarmtåttar og slimhinner vel ut det i maten som kroppen treng for å halde oppe livet. Det magen ikkje kan bruke og sende vidare, endar som skit – avføring, om det er eit finare ord.
Å handtere dyreskit effektivt og rasjonelt er ein viktig del av moderne jordbruk, og dermed også av moderne matforsyning. Vår eigen skit, mannemøkka, har det gått ille med. Ein gong var ho ein viktig ressurs som vart tatt godt vare på. No er ho berre eit problem, eit kloakkproblem.
I småskulen ein gong for lenge sidan hadde vi det vi kalla minnebøker, der vi skreiv små minneverdige helsingar til kvarandre, med små teikningar til. Ein gjengangar var dette vakre ønsket:
Gje lukka må gro
som graset bak do.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
