Blomar og kjæledyr

Er dei første sekunda på eit album viktigare no enn nokon gong før? Det er lett å gå vidare til noko anna om ikkje det ein høyrer, i tilstrekkjeleg grad maktar å fange merksemda. Du skal likevel ha ganske knapt med tid for ikkje å la deg gripe av anslaget på My Light, My Destroyer, den nye plata til Cassandra Jenkins – i alle fall om du er av typen som prøver å få med deg kva artisten faktisk prøver å formidle, i ord og tone, og ikkje berre brukar musikk som bakgrunnslyd.

«I think you’ve mistaken my desperation for devotion», heiter det i den aller første verselina på «Devotion», over ein enkel kassegitar. Vi snakkar om ei misforståing som potensielt gjer at alt kjem skeivt ut, presist og sårt skildra av balansekunstnaren Jenkins, idet ein ståbass tek til å klatre rundt i songen, slik han i si tid gjorde det på Van Morrisons Astral Weeks (1968) – og eg er fanga.

Gløden tend att

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare