Finne seg sjølv
Evan Boone lar draum og realitet flyte saman.
Evan Boone er fødd i USA, men har budd i Noreg sidan 2016. Ho er programmerar med mastergrad i informasjonstryggleik.
Foto: Agnete Brun
Noveller
Evan Boone:
Tavlefjellene
Aschehoug
Debutanten Evan Boone er ung, amerikansk og fødd i 1998. Ho er programmerar med mastergrad i informasjonssikring frå Universitetet i Oslo, og ho er busett i Noreg sidan 2016. På den tida har ho lært språket så godt at denne lesaren ikkje ser noko som skurrar, verken i syntaks eller i ordval; alt er på stell i det språklege. Om alt er på stell i det litterære, er ikkje like opplagt.
Tavlefjellene består av sju noveller, alle formidla gjennom yngre kvinner som søker sjølvrealisering innanfor akademia, innanfor kunstnarmiljø, i seksuell utfalding og ikkje minst gjennom å reise verda rundt i rastlaus leiting etter noko dei aldri får taket på. Ulike nettforum betyr mykje for fleire av dei, og det er gjennom nettet dei har kontakt med omverda.
Verdsvande 20-åringar
Somme av dei har vakse opp i små bygdesamfunn dei ville bort frå så fort som råd, og i storbyar som Oslo, New York, Buenos Aires, Berlin eller Tokyo opptrer dei som verdsvande 20-åringar med ein kosmopolitisk fasade og med eit kontaktnett innanfor så vel FN som ymse eliteuniversitet, mens realitetane viser til avbrotne studium, ufullførte prosjekt, deltidsjobbar, oppbrot og forflyttingar, spontane innfall og idear, retningslaust og samtidig strevande etter å bli noko heilt for seg sjølv, noko ekstraordinært, for eksempel å bli vinnar av Idol eller få ei høg stilling i FN-systemet.
Denne eskapismen, dette misforholdet mellom draum og realitet, er det mest interessante ved Evan Boones debutnoveller, og ho ser på sin eigen generasjon tidvis med glimt i auget, tidvis med eit alvor som denne lesaren vel å tru på, sjølv om nokre av novellene blir nokså utflytande og ufokuserte og med lause trådar som aldri blir samla i ein heilskap.
Talent for tekst
Det makabre og det mystiske går hand i hand i dei beste novellene, og eg løftar gjerne fram opningsnovella «Skinnjakke» der partering av lik og spreidde kroppsdelar har ein viss skrekkeffekt, mens i tittelnovella «Tavlefjellene» forsvinn unge jenter på mystisk vis for aldri seinare å bli funne.
Evan Boone har utan tvil eit talent for tekstforming, og la det vere utgangspunkt for vidare arbeid med fleire noveller eller ein roman.
Oddmund Hagen
Oddmund Hagen er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Noveller
Evan Boone:
Tavlefjellene
Aschehoug
Debutanten Evan Boone er ung, amerikansk og fødd i 1998. Ho er programmerar med mastergrad i informasjonssikring frå Universitetet i Oslo, og ho er busett i Noreg sidan 2016. På den tida har ho lært språket så godt at denne lesaren ikkje ser noko som skurrar, verken i syntaks eller i ordval; alt er på stell i det språklege. Om alt er på stell i det litterære, er ikkje like opplagt.
Tavlefjellene består av sju noveller, alle formidla gjennom yngre kvinner som søker sjølvrealisering innanfor akademia, innanfor kunstnarmiljø, i seksuell utfalding og ikkje minst gjennom å reise verda rundt i rastlaus leiting etter noko dei aldri får taket på. Ulike nettforum betyr mykje for fleire av dei, og det er gjennom nettet dei har kontakt med omverda.
Verdsvande 20-åringar
Somme av dei har vakse opp i små bygdesamfunn dei ville bort frå så fort som råd, og i storbyar som Oslo, New York, Buenos Aires, Berlin eller Tokyo opptrer dei som verdsvande 20-åringar med ein kosmopolitisk fasade og med eit kontaktnett innanfor så vel FN som ymse eliteuniversitet, mens realitetane viser til avbrotne studium, ufullførte prosjekt, deltidsjobbar, oppbrot og forflyttingar, spontane innfall og idear, retningslaust og samtidig strevande etter å bli noko heilt for seg sjølv, noko ekstraordinært, for eksempel å bli vinnar av Idol eller få ei høg stilling i FN-systemet.
Denne eskapismen, dette misforholdet mellom draum og realitet, er det mest interessante ved Evan Boones debutnoveller, og ho ser på sin eigen generasjon tidvis med glimt i auget, tidvis med eit alvor som denne lesaren vel å tru på, sjølv om nokre av novellene blir nokså utflytande og ufokuserte og med lause trådar som aldri blir samla i ein heilskap.
Talent for tekst
Det makabre og det mystiske går hand i hand i dei beste novellene, og eg løftar gjerne fram opningsnovella «Skinnjakke» der partering av lik og spreidde kroppsdelar har ein viss skrekkeffekt, mens i tittelnovella «Tavlefjellene» forsvinn unge jenter på mystisk vis for aldri seinare å bli funne.
Evan Boone har utan tvil eit talent for tekstforming, og la det vere utgangspunkt for vidare arbeid med fleire noveller eller ein roman.
Oddmund Hagen
Oddmund Hagen er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
Det makabre og det mystiske går hand i hand i dei beste novellene.
Fleire artiklar
Foto via Wikipedia Commons
«Ørjasæter var fyrst god ven med diktarbroren sin frå Gudbrandsdalen, men så fekk han høyre ting om Aukrust som skar han 'gjenom hjarte som eit tvieggja sverd'.»
Han heitte John Guillot, men skifta namn til Johnnie Allan og blei pub-rockar.
Arkivet: For tida framstår ikkje USA som det lova landet, men hausten for 50 år sidan var Elvis Presley på hitlistene i USA og England med «Promised Land»
Mogleg trasé for jarnbane mellom Narvik eller Bjørnfjell til Tromsø.
«Tanken om å realisera tog til Tromsø gjennom Sverige er på ingen måte ny.»
Daniel Sommer, Johannes Lundberg og Arve Henriksen.
Foto: Kristin Lidell
Fint nordisk samarbeid
Her er det ikkje spor av langhalm.
Polakkane er skumle bridgespelarar. Her frå avslutningsseremonien under World Bridge Games i Buenos Aires nyleg.
Foto: Poli Zolto / World Bridge Federation
Dąbrowskis masurka
For to veker sidan vann Polen gull i det som uformelt blir kalla bridgens olympiade, i Buenos Aires.
Papiravisa