Teater
Ein stillferdig tragedie
Den 75 år gamle teksten av Torborg Nedraas kjennest like relevant og skakande i dag.
Ida Klem speler hovudrolla i Av måneskinn gror det ingenting på Den nationale scene. Ein imponerande prestasjon, meiner Jan H. Landro.
Foto: Den Nationale Scene
Dessverre er det fare for at historia til Torborg Nedreaas om «blod, slim og materie» aldri vil bli uaktuell. Den øydeleggande kjærleiken ho skildrar med alle sine konsekvensar, finst i dag, og vil finnast i morgon. Den 38 år gamle, namnlause kvinna har fått sin dødsdom, no gir ho ein framand mann valet mellom kroppen hennar eller sjela. Han vel det siste, og publikum får den vonde skildringa av ein lagnad prega av einsemd og fattigdom, kontaktløyse og erotikk.
Romanen var sjokkarta då han kom ut i 1947, tretti år før vi fekk lova om sjølvbestemt abort, for Nedreaas nytta eit direkte språk som ikkje dekte over noko, og som skildra forboden kjærleik og abort – både «legal» og især «illegal» – med ord så brutale at ingen kunne vere uvitande om kva som skjedde.
Noko av dette har regissør Miriam Prestøy Lie dempa. Likevel er det som det søkk i ein når Ida Klem på stillfarande vis ikkje speler – det ville blitt for sterkt for henne, og kanskje for oss – men les skildringa av den tredje aborten, som kvinna utfører på seg sjølv med ein strikkepinne.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
