Bok
Einsemd og lengt
Erik Varden står i ein levande dialog med den katolske tradisjonen.
Den tyske teologen Karl Rahner vart på 1960-talet spurd om han trudde det ville finnast kristne i Europa i det 21. hundreåret. Ja, svara han, men dei vil vera mystikarar. Ein stad i Østfold sat ein gut ved middagsbordet og høyrde faren, som var dyrlækjar, fortelja om ein bonde som hadde kasta skjorta i sommarvarmen, og den nakne ryggen fortalde om pisking og tortur i ein tysk fangeleir. Det var eit bilete som skaka guten, som deretter, lesehest som han var, las alt han kom over om krigen, og tenkte mykje på døden. Før han skjøna sjølve ordet, var han «trett av overfladiskhet».
Heimen var agnostisk, guten døypt og konfirmert, men utan tru. «Troens ambassadører» hadde ikkje gjort noko inntrykk på han. Som 15-åring høyrde han Mahlers 2. symfoni, «Oppstodesymfonien», og skjøna den tyske teksten i songen. Då slo trua inn i han: «Jeg visste at det var sant.» Vegen vidare gjekk til Den katolske kyrkja: «Jeg hadde oppdaget et rom som omfavnet motsigelsene i meg uten å gå på akkord med sannheten.»
Munk og seinare biskop
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
