Musikk
Elektronikk som med- og motspelar
Muddersten lèt lydkjeldene stå fram på eigne premissar.
Muddersten saman med Håvard Reite Volden, Fredrik Olsson og Martin Taxt.
Foto: Sofa
Innanfor den improvisasjonsbaserte samtidsmusikken er det ikkje uvanleg at musikarar forlèt dei konvensjonelle instrumentlydane og i staden fokuserer på elektronisk manipulering av instrumenta og lèt det supplerande lydutstyret overta den klanglege hovudrolla. Slik er det òg med trioen Muddersten. Ein hende gong kan ein kjenna att lyden av gitaren til Håvard Volden og tubaen til Martin Taxt, men det er dei meir udefinerbare lydane som dominerer.
Både CD-omslaget og presseskrivet gjev utførleg greie for korleis trioen har utarbeidd denne musikken. Som eit slags partitur har dei nytta ein video av den japanske visuelle kunstnaren Akiko Nakayama. Eit anna eksternt element som står sentralt, er bruken av ferdiginnspelt musikk via platespelarar og lydbandmaskinar. Men dette skjer på ein langt meir subtil måte enn bruken av samples slik ein kjenner det frå delar av popmusikken.
Musikarane skriv at dei må tilpassa seg og respondera på desse lydane på same måten som når ein spelar med andre improviserande menneske. Lydkjelda vert såleis noko meir enn eit «objekt» som kan brukast, og framstår som ein slags medspelar. Av og til er dei repeterande lydkjeldene svært tydelege, men det er når dei endrar seg og gradvis oppstår/forsvinn, at spenninga oppstår.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
