Musikk
Elektronisk eskapisme
Pet Shop Boys’ femtande studioalbum er ute i utvida utgåve.
Ein gut, lat oss kalle han «Tony», gjekk på barnetrinnet. Familien flytta til ei ny bygd då han var åtte. Han hadde ein lei tendens til å engasjere seg – og tidvis andre – i erting og utfrysing av andre sårbare barn, men så ein dag opna han seg og fortalde at far hans hadde sovna bak rattet, bilen hamna i vatnet. Far drukna.
Å styre andre sine kjensler gav ei kjensle av kontroll i eit liv prega av sorg, avmakt, tap og traume. Han hadde astronautplakat på rommet, og i visiret til Neil Armstrong kunne spegelbiletet av jordkloden skodast. Favorittsongen var «Go West» av det britiske elektropopbandet Pet Shop Boys, og han hadde tatt opp musikkvideoen på VHS-kassett. På slutten av videoen svever bandmedlemmene ut i verdsrommet på fargerike badeballar. «Tony» hadde det vondt og ønskte seg vekk.
Så, ut frå det blå, forsvann familien frå bygda, og medan det er alt eg veit, er musikken til elektropoppionerane stadig prega av ein underleg, bittersøt symbiose av feststemd dansemusikk og nostalgi for det halvvegs kunstige, men likevel avslørande nattelivet opp mot ei ektefølt, kjenslevar, politisk engasjert innsikt i det forvirrande mellommenneskelege.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
