Far og son

Dei fleste ensembla under Bachfest spelar på såkalla originalinstrument, altså instrumenttypar som blei nytta i den tida musikken blei til. Slik rekonstruerer ein klangen av ei svunnen tid. Konserten i Thomaskyrkja med franske Christophe Rousset, som dirigerte orkesteret Les Talens Lyriques og koret Vocalconsort Berlin, tok dette historiske eitt skritt vidare.

Konsertprogrammet var nemleg identisk med det som var å høyra i Hamburg 9. april 1786, under ein velgjerdskonsert som skulle sikra fattigfolk gratis legehjelp. Bachfest-publikummet fekk jamvel utlevert ein faksimile av det originale programheftet.

H-mollmesse

Velgjerdskonserten i 1786 blei arrangert av J.S. Bachs nest eldste son, Carl Philipp Emmanuel Bach (1714–1788). Hendinga var historisk av di ho verkar så moderne: For det fyrste blei kyrkjemusikken den gongen framført i ein kon­sertsal (som jo er vanleg i dag), og for det andre var musikken gamal (vår tids konsertrepertoar består jo òg for det aller meste av musikk frå eldre epokar).

Mange av konsertane under årets Bachfest sette seg føre å syna J.S. Bachs musikalske røter. Her dreia det seg derimot om J.S. Bachs etterverknad i musikkhistoria. Programmet opna med Credo-delen (truvedkjenninga) frå J.S. Bachs Messe i h-moll, BWV 232, som Rousset dirigerte i høgt tempo. Særleg i fyrstesatsen gjekk det for fort i høve til kva den store akustikken i Thomaskyrkja toler – tempoet, dynamikken og artikulasjonen var ikkje godt nok avpassa etter romtilhøva, difor lét det litt grautete. Trompetane verka stressa, for det tok si tid før intonasjonen var på plass (i byrjinga klang det småsurt).

Halleluja

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare