Dramakomedie

Regi: Sean Price
Williams

The Sweet East

Med: Talia Ryder, Simon Rex, Ayo Edebiri, Earl Cave
Kinofilm

Lillian (Ryder) er på klassetur til Washington D.C. det siste året på vidaregåande skule. Ingen veit kven Upton Sinclair er, eller noko anna om historia til USA. Flørt og fjas er i fokus.

På ein restaurant stormar ein væpna ung mann inn, skråsikker på at baren driv overgrep mot born i kjellaren, i tråd med populære konspirasjonsteoriar. Lillian blir med ein punkar gjennom ei skjult dør på do. Ei ferd à la Alice ned i ei rekkje kaninhol byrjar.

Slik du ser meg

Sean Price Williams er ein vidgjeten kameraperson. Han har til dømes sikra stil med schwung for Safdie-brørne i Good Time, Alex Ross Perry i Her Smell og Owen Kline i Funny Pages, for å nemne nokre få. Vi snakkar om ei legende innan uavhengig film i USA. The Sweet East er første gong han regisserer ein spelefilm sjølv, men han held framleis i kamera. Det ser vi. Stilen er smakfullt skiten og kornete, filma på 16mm.

Det kler den ruskete turen gjennom ytterkantane av USA i dag. Ingen av gruppene Lillian hamnar hjå, vil nok ta i dei andre med eldtong. Ho vitjar eit kollektiv av kunstnaraktivistar med punkrockstil, ein høgreekstrem, rasistisk akademikar, hippe afroamerikanske filmskaparar og det som verkar som ein gjeng væpna islamistar.

Alle ser ut til å sjå noko uskuldig erkeamerikansk i Lillian, eller Annabelle, som ho kallar seg i møte med rasistiske sørstatsromantikarar. Vi ser blikket deira. Talentfulle Talia Ryder glir glatt over i nye nyansar av rolla. «Du er så random», seier ein.

«Alle ser ut til å sjå noko uskuldig erkeamerikansk i Lillian.»

Håkon Tveit om The Sweet East

Ofte verkar det som om Lillian ramlar tilfeldig rundt. Det verkar som målet er å komme seg vidare, utan at vi eller ho veit heilt kor eller korfor. I innleiinga syng ho til spegelen. Gjennom reisa si spelar ho seg sjølv slik dei andre truleg vil sjå henne.

Filmminne

Når ein slår saman alle desse draumane folk har i USA, blir summen eit mareritt. Landet er splitta i ulike verdsbilete som har lite eller ingenting til felles. The Sweet East har mykje humor i seg, men heilskapen er dyster. Price Williams leikar lett og ledig med historia til landet sitt, og ein får ei klar kjensle av kulturhistorisk referanserikdom, frå Edgar Allan Poe til Pizzagate. «Det er berre ein film», får vi høyre medan flagget heng på snei.

Lillian er ikkje i noko biletleg Kansas, men neppe heller i Oz. Ho spring mellom miljø utan å freiste vere ein samlande Forrest Gump. Myten om foreinte statar er daud, men det finst framleis eit land av kunstnarisk fridom for uavhengig film. Price Williams har laga eit elegant eventyr iblanda skiten realisme.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.