JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

FilmMeldingar

Sataniske verk

Sikre stilval og ein skummel seriemordar gjer Longlegs til ein skrekkfilm over snittet.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Frå filmen Longlegs.

Frå filmen Longlegs.

Frå filmen Longlegs.

Frå filmen Longlegs.

2404
20240802
2404
20240802

Skrekkfilm/krim/thriller

Regi: Oz Perkins

Longlegs

Med: Maika Monroe, Blair Underwood, Nicolas Cage
Kinofilm

FBI-agent Lee Harker (Monroe) er nesten synsk, ifølgje sjefen, agent Carter (Underwood). Dei jaktar på ein seriemordar i Oregon på nittitalet. Brev frå «Longlegs» (Cage) med uforståelege kodar ligg igjen i ei rekkje heimar der menn har drepe kona, borna og seg sjølv. Det verkar som noko okkult ligg bak. Ei opningsscene gjev eit grimt glimt av skurken frå det som ser ut som syttiåra, der han møter ei lita jente. Kanskje var det Lee?

Tidene

Regissør Oz Perkins brukar medvitne tidsbilete. Smalt filmformat og boblejakke med fjong farge gjev stilfulle tilbakeblikk. Når biletet blir breiare, hoppar vi fram. På kontorveggen til Carter heng eit svært bilete av Bill Clinton. På nittitalet pregar satanisk angstalarm pressa. Det er logisk og nostalgisk at Blair Underwood spelar Carter. Nittitalsstjerna er stødig i rolla som trygg leiar.

Skurken Longlegs har ein eim av Nattsvermeren frå 1991. Nicolas Cage er ikkje til å kjenne igjen. Han er ekkel. Ein kan spørje om den androgyne framtoningen hans er meint ekstra forstyrrande. Longlegs har Transformer-omslaget med Lou Reed og Marc Bolan-plakat på veggen, og vi høyrer T. Rex. Dei smått kjønnsoverskridande elementa blir altså blanda med det okkulte. I ei tid der sjølv feministar kan vere transfobe, kjennest det trøblete, men Perkins pirkar i skorper på sår frå ulike tider.

Nivåa

Sanne satanistar må ikkje høyre på svartmetall. Musikken av bror til regissøren, Elvis Perkins, er passe original og urovekkjande. Foto av Andres Arochi Tinajero blandar elegant det vanlege og det dunkle i ulike tider. Manus har nokre fine overraskingar, men òg eit par klisjear og logiske gleppar, gjerne knytte til vala karakterar gjer.

Som venta meistrar Maika Monroe vekslande uttrykk for frykt og innsikt i hovudrolla. Lee er sosialt utilpass, og tolkar kodar betre enn folk. Monroe spelte òg i den glitrande skrekkfilmen It Follows, som alle nye grøssarar med ambisjonar blir samanlikna med. Longlegs held ikkje same nivå av originalitet. Stilfull er han likevel. Dette er nok ein av dei betre skrekkfilmane frå USA i år.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Skrekkfilm/krim/thriller

Regi: Oz Perkins

Longlegs

Med: Maika Monroe, Blair Underwood, Nicolas Cage
Kinofilm

FBI-agent Lee Harker (Monroe) er nesten synsk, ifølgje sjefen, agent Carter (Underwood). Dei jaktar på ein seriemordar i Oregon på nittitalet. Brev frå «Longlegs» (Cage) med uforståelege kodar ligg igjen i ei rekkje heimar der menn har drepe kona, borna og seg sjølv. Det verkar som noko okkult ligg bak. Ei opningsscene gjev eit grimt glimt av skurken frå det som ser ut som syttiåra, der han møter ei lita jente. Kanskje var det Lee?

Tidene

Regissør Oz Perkins brukar medvitne tidsbilete. Smalt filmformat og boblejakke med fjong farge gjev stilfulle tilbakeblikk. Når biletet blir breiare, hoppar vi fram. På kontorveggen til Carter heng eit svært bilete av Bill Clinton. På nittitalet pregar satanisk angstalarm pressa. Det er logisk og nostalgisk at Blair Underwood spelar Carter. Nittitalsstjerna er stødig i rolla som trygg leiar.

Skurken Longlegs har ein eim av Nattsvermeren frå 1991. Nicolas Cage er ikkje til å kjenne igjen. Han er ekkel. Ein kan spørje om den androgyne framtoningen hans er meint ekstra forstyrrande. Longlegs har Transformer-omslaget med Lou Reed og Marc Bolan-plakat på veggen, og vi høyrer T. Rex. Dei smått kjønnsoverskridande elementa blir altså blanda med det okkulte. I ei tid der sjølv feministar kan vere transfobe, kjennest det trøblete, men Perkins pirkar i skorper på sår frå ulike tider.

Nivåa

Sanne satanistar må ikkje høyre på svartmetall. Musikken av bror til regissøren, Elvis Perkins, er passe original og urovekkjande. Foto av Andres Arochi Tinajero blandar elegant det vanlege og det dunkle i ulike tider. Manus har nokre fine overraskingar, men òg eit par klisjear og logiske gleppar, gjerne knytte til vala karakterar gjer.

Som venta meistrar Maika Monroe vekslande uttrykk for frykt og innsikt i hovudrolla. Lee er sosialt utilpass, og tolkar kodar betre enn folk. Monroe spelte òg i den glitrande skrekkfilmen It Follows, som alle nye grøssarar med ambisjonar blir samanlikna med. Longlegs held ikkje same nivå av originalitet. Stilfull er han likevel. Dette er nok ein av dei betre skrekkfilmane frå USA i år.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.

Emneknaggar

Fleire artiklar

I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

Foto: Disney +

MusikkMeldingar

Bak scenen

Ein ny tv-dokumentar slepper sjåaren inn i Bruce Springsteens øvingslokale.

Øyvind Vågnes
I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

Foto: Disney +

MusikkMeldingar

Bak scenen

Ein ny tv-dokumentar slepper sjåaren inn i Bruce Springsteens øvingslokale.

Øyvind Vågnes
Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Foto: Sveiniung Lindaas

DyrFeature

«Forskinga avslører stadig nye bragder som viser uthaldet og styrken til trekkfuglane.»

Naïd Mubalegh
Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Foto: Sveiniung Lindaas

DyrFeature

«Forskinga avslører stadig nye bragder som viser uthaldet og styrken til trekkfuglane.»

Naïd Mubalegh

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis