Drama

Regi: Christian Petzold

Rød himmel (Orig. tittel: Roter Himmel)

Med: Thomas Schubert, Paula Beer, Langston Uibel, Enno Trebs
Kinofilm

Dei to unge kompisane Leon (Schubert) og Felix (Uibel) kjem endeleg fram til sommarhuset etter å ha havarert med bilen ei god mil unna. Då dei kjem fram, er huset okkupert av Nadja (Beer) og elskaren Devid (Trebs).

For forfattarspira Leon blir det ei irriterande overrasking å ha huset fullt når han skal jobba, mens positive Felix omfamnar dei frilynte sjelene som mor hans har sagt også kan bu i sommarhuset. Samtidig trugar flammane frå ein kraftig skogbrann, som om ikkje Leon hadde nok å tenka på.

Idyll-isk

Sommarhuset nord i Tyskland er akkurat eit sånt eg kunne budd i ein heil sommar – koseleg innreidd med gamle, stilige møblar i sekstitalsdesign. Kjøkenet ser ut som det luktar basilikum og raudvinseddik, og utandørs står ein pergola med fine designrottingstolar.

Kvar dag hiv Nadja seg på sykkelen for å koma seg på jobb i den vesle byen. Vegen er flat og innramma av lauvtre, og alt ser berre superduperidyllisk ut. Leon er derimot alt anna enn idyllisk, han er gretten og surmulande, og det er altså fordi han ventar på tilbakemelding på romanutkastet sitt.

«Det er så sommarleg at det er hakket før eg byrjar klø på imaginære myggstikk.»

Det kan ein jo kjenna seg att i – om ikkje romanutkast, så det at ein sjølv går på nåler mens alle andre tek livet så lett at det er til å bli galen av. Når ein i tillegg kanskje likar ho uimotståelege dama som har seg med den ditto irriterande uimotståelege badevakta, hjelper det ikkje på humøret når ein samtidig kjenner seg kvapsete og tung i kroppen, som det lyser av Leon at han gjer.

Histor-isk

Det er så sommarleg, alt i Rød himmel, at det er hakket før eg byrjar klø på imaginære myggstikk. Sjølv med eit tydeleg ubehag som ligg under det heile, er det ein film som er snill mot auga. Regissør og manusforfattar Christian Petzold er ein spennande filmskapar, med underlege Undine (2020) og spesielle Transit (2018) og krigstematisk interessante Barbara (2012) som mindre konvensjonelle motstykke enn denne.

For det er noko litt treigt med Rød himmel, trass i vriar og krumspring. Eg blir liksom aldri heilt engasjert. Blant anna blir historier fortalde som del av historia, noko som sikkert skal ha eit element av sjølvframdriving i seg, men som eg merkar kjennest distraherande og har motsett effekt på meg – eg blir utolmodig og vil koma vidare, utan sidehistoriene. Også høgtlesing av romanutkastet ser ut til å skulla ha same funksjon, og med same verknad på denne filmmeldaren.

Utover desse digresjonane så sit manus og dialog usedvanleg godt – akkurat sparsamt nok til å lada setningane utan å vera overtydeleg, og truverdig og godt framført av dei solide skodespelarane. Som når Felix i eit utbrot set den sjølvopptekne kompisen Leon på plass. Eg likar kanskje at filmen utmerkar seg meir ved ettertanke enn under sjølve sjåinga. Det vil likevel ikkje seia at eg synest Petzold har laga ein utmerkt film denne gongen.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er skribent, program­skapar, kulturarbeidar og fast film­meldar i Dag og Tid.