Litteratur
Fotball, forfall og håp
Bakteppet når Rune Slagstads idéhistorie om sporten har kome i oppdatert versjon, er at fotballkorrupsjonen berre har blitt verre. Men finst det håp?
Rune Slagstad er aktuell med boka Den meningsløse sporten (2023), som er ein revidert versjon av delar av boka Sporten frå 2008.
Foto: Vidar Sandnes
Boka Den meningsløse sporten (2023) er ein revidert versjon av delar av Rune Slagstads bok Sporten frå 2008. Eg las det nye avsluttingskapittelet «Den korrupte fotballen som øyeblikksreligion» med interesse i lys av all sportsvaskinga som går føre seg, og at heimebana til Erling Braut Haaland heiter Etihad Stadium og bana til Martin Ødegaard ikkje lenger er Highbury, men Emirates. Kvar er sporten og fotballen på veg?
La meg først samanfatte nokre av hovudpoenga i boka til Slagstad. Slagstad viser korleis sporten fylte eit tomrom i samfunnet da dei store forteljingane svann inn. Ut med Gud og kommunismen, inn med kroppsdyrking, massekultur og å nyte stunda. Som Slagstad elegant formulerer det, sporten var ikkje ein erstatningsreligion, men sporten vart religionserstatning. Sporten kom til å bli «øyeblikkets kult».
Det er ein god ting at Slagstad identifiserer kva som er kjernen i all sport. Kvart utforrenn, kvar spydkastkonkurranse eller fotballkamp er målbar kroppsleg tevling, avgrensa i tid og rom. Konkurranse med kroppsutfalding skaper i sport konsentrert spenning for tilskodaren. Det er som på ein teaterscene – men utan manus og der det alltid er open slutt. Sport er augneblinksdrama som ikkje har meining utanfor seg sjølv.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
