Bok
Framifrå sunge
Lindstrøm sviktar visst aldri i si litterære overtyding.
Romanane til Merethe Lindstrøm har blitt godt mottekne både i utlandet og her i landet.
Foto: Fartein Rudjord
Vi er på syttitalet, i tida for seipanettar, stensilar, skulefjernsyn og eting av gelépulver rett frå eska. Tida då radioen fortalde ubudde personar på veg i ei raud folkevogn med registreringsnummer slik og slik: «Din far er død». Tida der det ikkje var så nøye kvar skulelegen hadde hendene sine i undersøkinga av små jenter. I alle fall ikkje for dei vaksne.
I Merethe Lindstrøms roman Når vi synger er det mange vaksne som har nok med seg sjølve. Tvillingane Agnes og Kasper lever på mange måtar sitt eige liv, der dei nok kan oppføre seg, men òg kan bråke i timane på skulen, mobbe medelevar, plage ein hund, tvangspare ein kanin og tvinge ein fetter ut på den utrygge isen for så å kaste snøballar på han. Alt mens mor krakelerer etter å ha mista eit spedbarn, og far viser stadig meir ubereknelege og uansvarlege sider. Agnes og Kaspers ven «Skauegutten» kjem frå ein ressurssvak heim, og revebonden i nærleiken er nok både dyre- og koneplagar.
Ubehageleg lesing
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
