Frykt og fordomar

Harper (Buckley) kjem til eit stort gamalt herskapshus i landlege England. Den rart joviale Geoffrey (Kinnear) leiger ut huset. Klipp frå fortida visar at mannen til Harper tok livet av seg då ho ville skilje seg. Landsbyen ho har søkt tilflukt i etter traumet, viser seg å by på mang ein møkkamann.

Kinnearorama

Jessie Buckley er gnistrande som Harper. Figuren er trygg på eigne verdiar, men når redsla snik seg inn, kjem tvitydige kjensler til syne i andletet. Rory Kinnear spelar alle mennene i byen. Med ei mengd ulike variantar av sminke, parykkar og kostyme tek han ulike former.

Kinnear er god. Han får openbert spele på fleire strengar. Alle har noko ekkelt ved seg, sjølv om nokre kan verke meir keitete enn vondsinna i byrjinga. Masker fell etter kvart, trur vi. Det er slett ikkje klart kva som skjer på ekte. Minne, mareritt og monstrøse hendingar heng saman.

Regissøren Alex Garland lèt oss tolka sjølve. Etter ryggsekkturistkritikken eller -hyllinga i boka The Beach (1996) har han hatt hell med science-fiction i Ex-Machina (2014) og Annihilation (2018). Overnaturlege element får bra med plass i Men òg, sjølv om bileta av natur og landskap er det mest visuelt slåande lenge. Fargebruken er sterk. Spesialeffektane kjem tidsnok til sin grufulle rett med såkalla kroppsskrekk.

Brexitskrekk

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare