Bok
Ikkje la folk vente
Problem går ikkje vekk som ved eit trylleslag.
Marianne Teie arbeider som lærar i Oslo ved sida av forfattarskapen.
Foto: Lina Hindrum
På omslaget av Marianne Teies andre roman, Jeg kan ikke trylle, ser vi blokkleilegheiter i kvelds- eller nattemørke, der mange av vindauga er mørke; nokre leilegheiter er det lys i. Det er eit enkelt, men talande bilde av at utanfrå er det uråd å vite korleis folk har det i heimen sin. Vi kan sjå om dei har lyset på eller av; det er alt.
Ein roman kan derimot opne dørene for oss. Når vi møter eg-personen Janis, er ho på veg ut frå fengselet, no drar ho heim til blokkleilegheita til mora. Kapitla vekslar mellom notid og fortid, og litt etter litt får vi vite kva som har skjedd som har sendt henne i varetektsfengsel. No går ho og ventar på om det blir reist tiltale mot henne eller ikkje.
Ulike distansar
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
