Musikk
Mellom det insisterande og det anonyme
Slagverkimprovisasjonane til Zach lærer oss å ha ei undrande haldning til rommet mellom musikk og omgjevnader.
Ingar Zach spelar på gran cassa, den store tromma.
I 2021 gav den norske improvisasjonsmusikaren Ingar Zach ut ei svært vellukka duoplate i lag med italienaren Michele Rabbia, der dei utforska kva som kan skje i møtet mellom slagverksinstrument og elektronikk.
Denne nye plata kan sjåast som eit framhald av dette prosjektet, men her er Zach åleine med instrumenta sine – noko som medfører at lydbiletet vert meir nake og gjennomsiktig.
Lange klangflater
Hovudverktøyet til Zach er ein liggjande gran cassa, den store tromma som mellom anna vert nytta i symfoniorkester, der han plasserer ulike vibrerande objekt.
Av og til førekjem tydelege slag, dunk, maskinelle skrapelydar eller klokkeklang, men like ofte er det tale om lange klangflater av meir ubestemmeleg karakter. Og det er denne spenninga mellom det tydelege/artikulerte og meir vage som kjenneteiknar denne musikken.
Medan eg skreiv dette, høyrde eg ein lyd som eg først trudde var ein lastebil på tomgang ute i gata, men det var frå plata. Og dette er ikkje negativt meint – tvert imot: Å lyda til Zachs musikk er samstundes ei trening i å verta var dei uendeleg mange lydane som omgjev oss kvar dag, heile tida.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
