Rock / jazz

Johanna Reine-Nilsen:

Blue Circle

Fjordgatskapea Records

Wow, tenkte eg etter første gjennomlytting av Blue Circle, debutalbumet til Johanna Reine-Nilsen. Her dreier det seg verkeleg om solid handverk i alle ledd, i komposisjonane, tekstane og det musikalske. For ein pangstart som plateartist!

Reine-Nilsen er eit nytt namn for meg. Ho kjem frå Oslo, men har dei siste åra halde til i Trondheim, der ho har gått på byens vidgjetne jazzlinje og fullført ein bachelorgrad i faget utøvande jazzvokal. Kanskje somme av lesarane har høyrt henne før, for våren 2022 turnerte Reine-Nilsen med kullet sitt, mellom anna med konsert på Vossa Jazz. På forsommaren var ho ein del av Tónleik jazzfest på Victoria Jazzscene i Oslo.

Blue Circle byr på eit møte med songaren, musikaren og ikkje minst låtskrivaren Reine-Nilsen. Ho syng sine eigne songar, spelar piano og akustisk gitar og har med seg eit framifrå band der alle, etter det eg forstår, har bakgrunn frå same kullet ved NTNU. Ola Erlien er subtilt, men tydeleg til stades på gitarar, ikkje minst på songar som «Swimming Pool», «Part Time» og med gneistrande virtuositet på «Help Me».

Kompet, med Eskil Elias Foyn Bruntvedt på bassgitar og Veslemøy Narvesen på trommer, er mjukt og lydhøyrt og skapar ei fin rørsle i uttrykket, som er jazza nok til å romme til dømes ein snerten bassolo frå førstnemnde i «Swimming Pool». Multitalentet Narvesen dukkar også opp på akustisk gitar, sag og piano.

Viktig er det elles at alle medverkar til dei nydelege og sofistikerte vokalharmoniane som gjennomgåande får prege Blue Circle, frå og med opningssporet «Heavy».

«Heavy» er rotfesta i americanatradisjonen i brei forstand, med klangbotnar som kan sende tankane til mange store singer-songwriters. (Eg skal ikkje nemne namn.) Men elles er det lett å høyre at dette er musikarar som kan utfalde seg i eit jazzformat. Dette gjeld også Reine-Nilsens røyst. Lytt til dømes til «She». Kven veit kva denne gjengen kan finne på på neste album?

Melankolien som får prege denne utgivinga, er allereie på plass i tittelens blå sirkel. I «She» får vi høyre om det å kjenne seg som «alt det blåe imellom», medan «Help Me» ganske rett fram er ei bøn om hjelp. Finst det ein ny måte å vere seg sjølv på? Spørsmålet dirrar gjennom meir enn éin song på Blue Circle, som i «Day and Night», som skildrar korleis det er å vere eit menneske i endring.

Eit sentralt innslag i desse eksistensielle songane er elles dei direkte referansane til samanhengen mellom liv og song, som er samanfiltra for subjektet. På den eine sida er komposisjonane i seg sjølve uttrykk for ein låtskrivar medviten om talentet sitt, til dømes i den friske biletbruken – jamfør ideen om å fylle eit svømmebasseng med alle dei negative kjenslene i «Swimming Pool».

På den andre sida krev songane sitt. «I used to write songs, but it’s been making me a little ill», heiter det i tittelsporet, som avsluttar dette markante albumet eg håpar mange vil sjekke ut.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar, professor ved Universitetet i Bergen og fast musikkskribent i Dag og Tid.