Det finst framleis skjulte skattar i forteljinga om The Beatles

Er det ikkje nokre tonar frå «Strawberry Fields Forever» (1967) han snusar på, John Lennon, der han på eit eller anna hotellrom leikar seg med ein melodica – eit slikt lite piano ein kan spele på ved å blåse i det med munnen?

Det er vinteren 1964, og The Beatles er i USA for første gong, i ferd med å nå dei store massane på det nordamerikanske kontinentet gjennom ei ikonisk deltaking på The Ed Sullivan Show. 73 millionar amerikanarar sat framføre TV-skjermen, og klippa frå programmet har vorte spelte i hel i tiåra som har følgt.

Nyrestaurerte snuttar

Det er nok ikkje det opptaket som dreg sjåaren mot Beatles ’64, musikkdokumentaren som premierer på Disney+ i dag. Den verkelege godbiten i denne filmen er snarare dei nyrestaurerte snuttane som Albert og David Maysles laga i løpet av to hektiske veker, og som ikkje har vore rekna som interessante nok før – fluge på veggen-opptak der det ikkje skjer noko viktig, som at ein beatle får tida til å gå med å spele litt på eit leikeinstrument.

I 1964 struttar The Beatles over av ungdommeleg vitalitet og sjarm, med fyndige og freidige svar på pressekonferansar og artige påhitt i aust og vest.

Når brørne Maysles er til stades med kamera utanfor det offisielle opplegget, er ikkje karane mindre tøysete.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare