Energisk med slappe innslag
Ein pansørasiatisk tidsreiseguide som gjer deg dels entusiastisk og noko desorientert.
Elektronisk musikk
Naya Beat Volume 2:
South Asian Dance and Electronic Music 1988–1994
Naya Beat
Naya Beat Volume 2 samlar elektronisk dansemusikk frå det indiske subkontinentet med omland og diaspora. Gildet opnar med lyden av alskens indiske musikkinstrument: tabla, sitar, syntetiske kor og Linndrum, trommemaskina Prince og dei òg brukte på 80- og 90-talet, på «My Shooting Star» av West India Company.
Kuljit Bhamras «Dholdrums» piskar opp ein to minutts trommesolo før ei tjukk og god elektronisk basstromme stemmer i i fire–fire. Då er det berre å trampe av garde medan all slags bollywoodske snuttar og lydar dansar mellom solstolane på «Love Boat» og i ein skog av segl og master på Whams luksusyacht – komplett med episk saksofonperson.
«Mantra» av Mantra set vind i segla med luftig synthbass, mjuk industriell perkusjon, miditrompet og religiøs-isk messing. Heeras «Beat the Rhythm (Check It Out)» er ein usedvanleg leiken kavalkade av austindiske klisjear og 1990-funk- og electroflosklar som ein kan more seg storleg med, inkludert synth-slapbass. Dette sporet gir seg ikkje; det narrar deg trill rundt til siste takt. Hoy!
På Johnny Zees «Billo To Meri Aan» blir stemninga heilt Michael Jacksons «Don’t Stop ’Til You Get Enough». Deretter tar Turbotito & Ragz, som har sett saman samleplata, energien ned med ein dubremiks av Manjeet Kondals «Pyaar», og det er her gildet haltar.
Ei handfull av spora viser seg ved nærare ettersyn å vere plateselskapduoens eigne produksjonar, og desse remiksane gjer plata til eit noko forvirrande historisk dokument; dette er «forklaringa» på kvifor lyden av 2000-tals-chill-out à la Air, Röyksopp, Etienne De Crecy og Ralph Myers dukkar opp innimellom den elles så rå, frampå og energiske originale austindiamusikken albumet presenterer seg som ei samling av. Underleg val, men Fantasy Nite Clubs «O My Baby» minner merkeleg om lina «you’re ready for this jelly» frå Destiny’s Child-songen «Bootylicious».
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er kunstnar, musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Elektronisk musikk
Naya Beat Volume 2:
South Asian Dance and Electronic Music 1988–1994
Naya Beat
Naya Beat Volume 2 samlar elektronisk dansemusikk frå det indiske subkontinentet med omland og diaspora. Gildet opnar med lyden av alskens indiske musikkinstrument: tabla, sitar, syntetiske kor og Linndrum, trommemaskina Prince og dei òg brukte på 80- og 90-talet, på «My Shooting Star» av West India Company.
Kuljit Bhamras «Dholdrums» piskar opp ein to minutts trommesolo før ei tjukk og god elektronisk basstromme stemmer i i fire–fire. Då er det berre å trampe av garde medan all slags bollywoodske snuttar og lydar dansar mellom solstolane på «Love Boat» og i ein skog av segl og master på Whams luksusyacht – komplett med episk saksofonperson.
«Mantra» av Mantra set vind i segla med luftig synthbass, mjuk industriell perkusjon, miditrompet og religiøs-isk messing. Heeras «Beat the Rhythm (Check It Out)» er ein usedvanleg leiken kavalkade av austindiske klisjear og 1990-funk- og electroflosklar som ein kan more seg storleg med, inkludert synth-slapbass. Dette sporet gir seg ikkje; det narrar deg trill rundt til siste takt. Hoy!
På Johnny Zees «Billo To Meri Aan» blir stemninga heilt Michael Jacksons «Don’t Stop ’Til You Get Enough». Deretter tar Turbotito & Ragz, som har sett saman samleplata, energien ned med ein dubremiks av Manjeet Kondals «Pyaar», og det er her gildet haltar.
Ei handfull av spora viser seg ved nærare ettersyn å vere plateselskapduoens eigne produksjonar, og desse remiksane gjer plata til eit noko forvirrande historisk dokument; dette er «forklaringa» på kvifor lyden av 2000-tals-chill-out à la Air, Röyksopp, Etienne De Crecy og Ralph Myers dukkar opp innimellom den elles så rå, frampå og energiske originale austindiamusikken albumet presenterer seg som ei samling av. Underleg val, men Fantasy Nite Clubs «O My Baby» minner merkeleg om lina «you’re ready for this jelly» frå Destiny’s Child-songen «Bootylicious».
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er kunstnar, musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Mmm, nam-nam? Tja, om scobyen ser litt rar ut, så vert den fermenterte tedrikken sett pris på av menneske verda over.
Foto via Wikimedia Commons
Fermentert te breier seg i butikkhyllene – til solide prisar.
Foto via Wikimedia Commons
«Hulda Garborg er ein av dei store, gløymde forfattarskapane i Noreg.»
Fuktmålaren syner at veggen er knuskturr. Er det truverdig?
Foto: Per Thorvaldsen
«Frykta er ein god læremeister. Eg sit no og les Byggforsk-artiklar om fukt for harde livet.»
Wako er Kjetil Mulelid, Simon Olderskog Albertsen, Bárdur Reinert Poulsen og Martin Myhre Olsen.
Foto: Eirik Havnes
Sprudlande samspel
Wako serverer ei heilakustisk jazzplate.
Sitrusmarinert kamskjel med estragon, lime og olivenolje.
Alle foto: Dagfinn Nordbø
Papiravisa