Avslutnings­konsert

Gustav Mahler:

Symfoni nr. 8

Bergen Filharmoniske Orkester; Edvard Grieg Kor m.fl.; dir.: Edward Gardner.
Grieghallen, tysdag 4. juni

Festspillene enda monumentalt, med Gustav Mahlers (1860–1911) Symfoni nr. 8 i Ess-dur i Grieghallen, eit av historias største verk når det gjeld besetning. Scena i Bergens storstove var òg fullstappa, med sju kor, åtte vokalsolistar og eit kraftig utvida symfoniorkester. Volumet kjentest på kroppen, for sjølv om lydbiletet framstod differensiert nok, var det ei skakande urkraft i klangen.

Komposisjonen (urframført 1910) er underleg, og eg må vedgå at eg slit med å ta han inn over meg. Kan me her i det heile teke tala om ein symfoni? Det er jo like mykje kantate og oratorium. Tekstgrunnlaget er òg merkeleg, med den latinske pinsehymnen «Veni creator spiritus» i fyrste del, og sluttscena i Goethes Faust i andre. Med sitt seinromantisk eksalterte uttrykk er det som om Mahler held domedag over musikkhistoria.

Dette var elles ein avslutningskonsert i dobbelt tyding, for han markerte òg slutten på engelske Edward Gardners tid som Bergen Filharmoniske Orkesters sjefdirigent. Denne stillinga har han hatt sidan 2015; no blir han musikksjef ved Den Norske Opera & Ballett. Med tanke på det store han har oppnådd som operadirigent i Bergen, går Operaen i Oslo lyse tider i møte.

Sjur Haga Bringeland