«Når befrielsen kommer utfordrar den rettskafne helteforteljinga.»

Hippokratiske dilemma

Kven er fienden når den som treng hjelp, er eit menneske?

Krigen går mot slutten, og hundretusenvis av tyske flyktningar treng ein plass å gjera av seg. Okkupasjonsmakta Tyskland påla danskane å husa flyktningar, og ein av dei var Ryslinge Højskole på Fyn. Rektor Jakob (Asbæk) får brått både vrine nazistar og vrine kollegaer å ta omsyn til. Og sanningsvitne til den forvirrande gråsona er den vesle sonen, Søren (Larsen).

Helt eller delt

Molltonane smyg seg inn alt før fyrste bilete er på lerretet, og det er aldeles tydeleg at her skal me bli førte gjennom ein film av typen me har sett mange gongar før: andre verdskrig, motstandsrørsla og skadelidande barn, godt blanda saman for å røra hjartestrengane våre.

Men så er Når befrielsen kommer eit gledeleg hakk over dette, for sjåaren må heile tida tenka: «Kva ville eg gjort?» Det er ikkje ei rein heltedyrking av alle som var motstandsfolk. Dette var også tilfellet i Kampen om Narvik (2022). Sjølv om dei begge spelar på små fiolinar og altfor rein og pen garderobe, framhevar dei kompleksiteten, og særleg eg som ikkje har opplevd krig(en), har godt av å tenka over kor feil valet mellom svart og kvit er, når grå er den dominerande fargen.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare