Nokså kjende løyndomar

Eg har ikkje lese noko av Niels Christian Geelmuyden før, men ein gong for nokre år sidan, på ein sommarfest, var han hyra inn for å underhalda oss med eit kåseri. Det var så fullt av vitsar, ordspel og gode poeng at vi lo nesten samanhengande. Medan eg likevel tenkte, noko alarmert, slik som musikkritikarane i si tid meinte om Johan Strauss d.y.: at han øydela for andre komponistar ved å bruka opp alle dei gode melodiane.

No ser eg at han i og med denne boka imponerande har gjeve ut heile 38 bøker på 33 år, særleg biografiar og samfunnskritiske faktabøker. I tillegg har han spesialisert seg på å laga portrettintervju av (ekte) kjendisar. Utan å ha øydelagt for nokon. Bortsett frå for Gro, då han i 1993 gav att ord for ord dei noko uryddige talestraumane hennar. Sjølv ordnar han ordstraumane sine som intervjuar i den ordekvilibristiske tradisjonen frå Arne Hestenes, skal ein døma etter eksempla han sjølv gjev.

Ikkje rart at han har vorte litt sliten, som han seier i føreordet. Ja, utmatta, desillusjonert og ganske nedslått av å skriva om så mykje. Men så har forlagsredaktøren kome til unnsetning med eit framlegg om at då kunne han i det minste skriva om å skriva. Der måtte han ha nærliggjande kompetanse, noko han alt har teke i bruk som førelesar på journalisthøgskulen og på 20 skrivekurs, mellom anna i Marrakech. Og i dei 37 tidlegare bøkene.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare