Skuggar og lys

«Du song livet mitt», sa Meryl Streep i ein videotale til Joni Mitchell då artisten vart tildelt Grammypris i 2022 – det viste seg at skodespelaren hadde eit livslangt, intenst forhold til musikken til Mitchell. Og no følgjer eit fint, lite essay av Streep med ein ny boks, The Asylum Albums (1976–1980), som opnar dørene inn til ei tid som vart viktig for Mitchell.

Utgivinga rommar fire (i lydleg forstand) «nyoppussa» utgivingar frå ein fascinerande kunstnarleg periode: Hejira (1976), Don Juan’s Reckless Daughter (1977), Mingus (1979) og Shadows and Light (1980). Platene som kom rett før desse, Court and Spark (1974) og The Hissing of Summer Lawns (1975), var kjenneteikna av ei utvikling bort frå det akustiske uttrykket på dei første platene til Mitchell, og i retning av noko rikare og meir samansett. Denne tendensen heldt fram på siste halvdel av 1970-talet, og då særleg i form av ei markant orientering mot jazzen, på det som skulle verte dei siste utgivingane på plateselskapet Asylum.

Oppbrot og brot

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare