Utsyn frå Inderøy
Prokrastinering
Per Egil Hegge, fødd i 1940, gjekk på Sakshaug skule. Klassebiletet over er frå skulen i nabobygda Røra kring 1950. Røra vart del av Inderøy kommune i 1962.
Foto: Invald Groven / Levanger Fotomuseum
Når det er skoleferie og andre trivelege ordningar, er det underleg kor lang tid det er råd å drøya tida før ein kjem i gang med noko ein må gjere – som å skrive noko. Det hjelper lite at det skulle sitja i dei fingrane som har både øvinga og framfor alt så mange år med rutine at det burde gå heilt av seg sjølv.
Det finst mange ord for dette, fine er dei òg: Det finaste er prokrastinering, eit vakkert uttrykk for sommel. Verst er det nok når ferietida går mot slutten og fleire utsetjingar ikkje lenger har noko for seg. Det nest finaste ordet er skrivesperre; da er det tverrstopp. Heilt enkelt kjem det ikkje noko, ikkje ein døyt ned på papiret, i alle høve ikkje noko som gir meining. Det er ikkje så lett å sjå, men døyt er eit fransk ord, avleidd av doigt, som tyder finger, og finare kan det ikkje verta, i alle fall ikkje på nynorsk.
Eg har gjennom åra tenkt mykje på dei lærarane som sat med stablar av stilbøker framføre seg på eit skrivebord og kvidde seg før dei gjekk laus på desse, ja, stablane. Det kan ikkje ha vore spesielt festleg å gå laus på materien, ja, materie må vera det rette ordet før dei kom i gang – når dei da til slutt vann over den oppmagasinerte vegringa og gjorde nettopp det: kom i gang. Stor prosa var ikkje det dei vart utsette for.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
