Historie sett i eit woke-perspektiv
Foto: Brian Snyder / Reuters / NTB
Torbjørn Knutsen bruker narrativet til det eg ser på som dei mest ahistoriske og ideologisk drivne sosial rettferds-krigarane i amerikansk akademia og innafor Det demokratiske partiet.
Det er kva statsvitaren professor Torbjørn Knutsen gjev oss i sin artikkel i Dag og Tid 22. mars, der trugsmålet om valsiger for Trump vert forsøkt sett i ein større historisk kontekst. Det skjer ved bruk av det eg ser på som narrativet til dei mest ahistoriske og ideologisk drivne sosial rettferds-krigarane i amerikansk akademia og innafor Det demokratiske partiet.
Me skal visstnok sjå forklaringa på Trump sin framgang ikkje i det politiske og økonomiske elendet politikken til Biden-administrasjonen fører med seg (inflasjon, ukontrollert innvandring, sterkt aukande kriminalitet), ikkje i dugløysa utvist på den internasjonale arena (uttrekkinga av Afghanistan), ikkje i det politiske misbruket av justisapparatet, ikkje i reaksjon mot promoteringa av radikal identitetspolitikk, ikkje noko av det som alle Trump-veljarar i løpet av ein to-minutts samtale ville ha peika på, men heller i den oppdaginga professor Knutsen meiner å ha gjort av «den autoritære understraumen i USAs politiske historie».
Denne finn han allereie i byrjinga. Dei ideane som vart formulerte i sjølvstende-erklæringa fra 1776, framstår i Knutsens optikk som ikkje stort meir enn eit retorisk dekke for ein «politisk praksis» prega av slaveri og ulikskap. Det var lenge berre formuande kvite menn som hadde tilgang til fridom, røysterett og politisk aktivisme, fortel han. Når dei progressive ideala vart realiserte, var det takka vere «minoritetar» sin kamp mot dei formuande kvite mennene.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
