Ja til skule, nei til studentfabrikk
Studentar på Universitetsbiblioteket på Blindern i Oslo.
Foto: Håkon Mosvold Larsen / NTB
Diverre er samarbeidet mellom skulen og høgre utdanningsinstitusjonar ofte dårleg.
Takk til Anders Folkestad og Torbjørn Ryssevik for at dei (Dag og Tid 26. april) understrekar kor naudsynt det er å satse på lektorutdanning. Dette er også mi eiga faste overtyding. Vi treng desse diskusjonane, især sidan siste evaluering frå Norsk organ for kvalitet i utdanninga (Nokut) syner at kvaliteten på desse utdanningane er særs vekslande kringom i landet.
Det er ikkje naudsynt å gå i forsvar, karar, eg ser ikkje ned på skulen. At 19-åringane no ofte saknar grunnkunnskapar om språk, matematikk, samfunn, kulturhistorie og ikkje minst europeisk historie frå nybyrjarstudentane, legg eg sjølvsagt ikkje ned på lærarane i skulen, snarare på politikarane og direktorata.
Det flåsete nyordet «skulifisering» sikta til gamle diskusjonar om «det skulske», altså at ein utdannar folk til det som går føre seg i skulen, ikkje i samfunnet. Det er frekt, sjølvsagt, men er alltid ein fare, og i alle høve kan ikkje universiteta, som skal lære folk å oppdage og å tenkje systematisk og kritisk, basere seg på at alle kan støypast i same form.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
