Nei takk til «Den legendariske Georgssoga»
Lyriker og magister i litteraturvitenskap Georg Johannesen.
Foto: Sverre A. Børretzen / Aktuell NTB
Interessa for retorikk i Vesten har auka kvar gong demokratiet har vore truga. Georg Johannesen opplevde at det jamt vart verre å kome til og lite øyrens lyd å få. Han ville skjøne strukturar som i stort og smått sender menneske fram og tilbake mellom ytterpunkt; såleis mellom fridom i venskapleg kappestrid og strukturell overstyring. Retorikk er ein kampsport; ikkje for å knuge andre, men for å utvikle evna til sjølvforsvar.
I to romanar og i lyrikk og sakprosa krinsa skrivemåten til Georg Johannesen kring tankefridom og tanketvang. Korleis kome ut av slike sirklar? Jau: Kunsten ser på deg. Du som lesar vert vurdert av antikke og nye tekstar med utside på våre eigne illusjonar. Retorikk opnar for betre sjølvmedvit om rolla vår i kulturen. God lyrikk set ned lesetida, skaper ettertanke og staggar vår hastige flukt framover.
Somme har angst for essayistikk og lyrikk: Kva slepp vel laus om tanken blømer ustyrleg? Til vern harpar ein gjerne i skulen på periodetrekk og verkemiddel. Slikt er ikkje morosamt etter ein del rundar. For Georg Johannesen stod det heilt annleis: Ved å sjå måten meining vert strukturert på, skjønar ein prosessane av binding og frigjering i kulturopplevinga. Hermeneutikk, tolkingslære, handlar om tolkingskonfliktar der bjelken i vårt eige auge syner seg tydelegare.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
