Religion i eit felles byrom
Ramadangata i Piccadilly Circus i London.
Foto: Anna Gordon / Reuters / NTB
Takk til byrådsleiar Eirik Lae Solberg som er med på ein diskusjon om ramadangate i Oslo sentrum. At byrådet tek initiativ til og sponsar markering av ramadan, grunngjev han med at vi i Oslo har mange livssynsminoritetar i byen, og at byrådet vil bidra til at alle føler seg trygge, heime og varetekne. Det handlar om anerkjenning av mangfald, som er ein viktig føresetnad i det politisk styrte fellesskapet.
Det er vanskeleg å vere ueinig i denne intensjonen, men usemja handlar altså ikkje om anerkjenning av mangfald, men om det offentlege si rolle når det gjeld religion i eit felles byrom. Eg vil respondere først med ei pragmatisk og dinest med ei prinsipiell tilnærming.
Lae Solberg hevda i Dagsnytt 18 at han fekk «en henvendelse fra islam». Men mykje tyder på at dette initiativet kjem frå byrådet sjølv, som no har bestilt og finansiert ramadanpynt til Roald Amundsens gate framføre Rådhuset. Då vert spørsmålet: Kor gjennomtenkt er dette? Det vert ikkje mangfald av å berre framheve éin tradisjon. Då må du ha mange. Det meiner også Lae Solberg. Difor skal kommunen no ta initiativ overfor fleire livssynsminoritetar (og næringslivet) for å få til markeringar av ulike religiøse tradisjonar, ikkje berre ramadan.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
