Hjarte for huset
NEW YORK: Valnatta i New York kjendest som eit antiklimaks etter ei veke på reise i det som alt høyrdest ut som Trumps Amerika.
Stemninga på valmøtet i Salem var ikkje sint, men fandenivaldsk og sjølvsikker.
Foto: Ida Lødemel Tvedt
Presidentvalet i USA
Ida Lødemel Tvedt skriv stemningsrapportar frå austkysten av USA fram mot presidentvalet.
Veka fram mot valet vitja vi eit Maga-valmøte og ei megakyrkje, eit nedlagt fengsel og ein amishlandsby, Gettysburg og ei halloweenfeiring. Då vi omsider tok inn over oss sigeren til Trump, gjekk vi heimover frå ei antivalvake arrangert av «Forfattarar mot krigen i Gaza». Vi var ikkje overraska, og det trur eg heller ikkje folka rundt oss var, ikkje eigentleg. Korkje hjå republikanarar eller demokratar merka vi mykje til dommedagskjensla og hysteriet som rådde før og etter valet i 2016. Normaliseringa av trumpismen kjendest komplett, nett slik mange kloke folk åtvara mot i 2016.
31. oktober: morgon i Brooklyn
Amerika er ein hjarteknusar. Eg må ha sett soloppgangen spegla i skyskraparane på andre sida av elva minst tusen gongar, men daggry over Manhattan slår meg framleis så hardt at det gjer meg vemodig. Eg blir så svolten på liv at eg straks byrjar sørge over alt eg ikkje skal rekke å oppleve, alt eg aldri skal fatte.
Vi sprang over brua frå Brooklyn til Queens, langsmed slepebåtane som fraktar varer og søppel på East River. Særleg om morgonen passar ikkje Manhattan til sin eigen ikonografi; når vindauga blenker og brenn oransje, ser ikkje øya ut som ein kald, stor og røff metropol, men som ei varm, lita, mjuk øy. Kvart kvartal er ein landsby, sjølvforsynt med skreddar, vaskeri, neglesalong og slaktar. FN, Trump Tower, universiteta, bankane, Broadway, alt stort og mektig flyt over i kvarandre, medan folka på bakkeplan lever livet sitt, er snille med kvarandre.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
