Krig og overtru
Å skjøne konflikten i Ukraina vil ikkje vere mogeleg utan at vi tek inn over oss at den andre sida ser verda annleis enn vi gjer.
President Putin poserer, 16. mai i år, mellom leiarane for dei russiske lydrika Armenia, Belarus, Kasakhstan, Kirgisistan og Tadsjikistan, som med varierande entusiasme støttar han i krigen.
Foto: Anton Novoderezhkin / Sputnik / Reuters / NTB
Som sjølvstendig stat har Ukraina rett til å ønskje seg og søkje om medlemskap i Nato. Men landet har ikkje nokon rett til å krevje at Nato skal gje dei medlemskap. Det er opp til forsvarsalliansen Nato sjølv å avgjere om ein finn ein ukrainsk medlemskap tenleg for dei landa som alt er medlemmer i alliansen, eller om endå ei utviding aukar krigsfaren.
Inntil ganske nyleg var det ei alminneleg meining i både aust og vest at eit ukrainsk medlemskap i Nato ville gjere nett dette: auke faren for storkrig i Europa. Dei som tenkte slik, har fått rett. Trugsmålet om å flytte Nato inn i Ukraina kan ha vore ein av dei viktigaste grunnane til at vi no har ein krig i Europa som har gjort livet for oss utryggare enn kanskje nokon gong sidan 1945.
«Uprovosert aggresjon»
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
