Språkleg frelse
Dei ti råda frå Språkrådet får leiarane eit stykke på veg, så sant dei trur på norsk fagspråk og ikkje ser det som ein styggedom.
Rektor Curt Rice ved Høgskolen i Oslo og Akershus og dåverande kunnskapsminister Torbjørn Røe Isaksen (H) heldt pressekonferanse då høgskulen bytte namn til OsloMet – storbyuniversitetet.
Foto: Terje Bendiksby / NTB scanpix
«Til dykk treng eg ikkje å seia at språk er viktig», sa Øystein Thøgersen, rektor ved Norges handelshøyskole (NHH) då Språkrådet var i Bergen og lanserte den nye vegvisaren for språkval i universitets- og høgskulesektoren. «De har jo sett lyset!» Språk-, litteratur- og mållagsfolka rundt meg humra lågt. «Slike som eg forstod først ikkje dette», sa makroøkonomen Thøgersen. Kva var det professoren ikkje forstod? I kva ligg frelsa? Ho finst i forståinga av at norsk språk og fagord er viktig i eit stadig meir internasjonalt samfunn.
Ti bod
At Språkrådet lanserer ein slik vegvisar saman med ti konkrete råd – eller ti bod? – til universiteta og høgskulane, viser at ikkje alt er som det skal vera med språket i høgare utdanning. Universiteta og høgskulane har ei lovpålagd plikt til å ta vare på og vidareutvikla norsk fagspråk. Samstundes er all internasjonalisering både naudsynt og høgt verdsett. Det er ofte synonymt med bruk av engelsk som arbeidsspråk, og i formidling, publisering og møte. Eit ullent mål om stor auke i studentmobiliteten dei neste åra krev også meir undervisning på engelsk. Dermed etterlyser Språkrådet språkpolitisk medvit og strategisk tenking frå leiarnivå, noko som er avgjerande for god språkrøkt i høgare utdanning.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
