Til Auschwitz kjem 9000 besøkjande kvar dag. Det er litt sol, og på plenane veks det Maria gullsko og kløver. Alt eg høyrer, er stega av mjuke sko. Berre stille joggesko og litt rasling i grusen, knirking på betonggolva. Kontrasten er stor til fargeklattane som stikk seg fram i berget av sko me går forbi.
Forfengelege sko, sko med fletter, pynt og høge hælar. I alle fall ikkje skorne til nokon utan håp. Sko for moro, for flørt. Barnesko. Sko som varslar draumar og framtid. Slett ikkje fornuftige sko. Sjølv tuslar me forbi i våre fornuftige sko. Berre guiden snakkar stille. Me lyttar i kvar våre høyretelefonar.
Eg har sonen min med. Han er 13 og eit halvt. Alle under 14 vart sende direkte til krematoriet, med mindre dei var velbygde og snakka tysk. Han er det og gjer det. Han er blond, breiskuldra og blåøygd. Eg trur eg heller ville sett han døy raskt.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
