Restaurering

Eit gamalt tun nyreist i blomstereng

Dei fekk ord på seg for å vere galne. Berit og Arne Nefstad ville restaurere tunet på Sørre Hemsing i Valdres. Forfallet var kome langt då dei tok over garden i 1995.

I ei solvend skråning nord for Vangsmjøsa ligg Sørre Hemsing. Frå venstre gammelstøga, uppistoga med tilbygt kjøkken og buahuset. Bak ligg fjøset med torvtak og løa til høgre.
I ei solvend skråning nord for Vangsmjøsa ligg Sørre Hemsing. Frå venstre gammelstøga, uppistoga med tilbygt kjøkken og buahuset. Bak ligg fjøset med torvtak og løa til høgre.
Publisert

To år etter var dei i gang. Sidan har dei vølt éin støl og fem hus i tunet.

Sørre Hemsing ligg om lag 540 meter over havet og litt nord for austre delen av Vangsmjøsa i Vang kommune. Tunet er eit av få i Valdres som står nær uendra av det moderne etter slutten av 1800-talet. Berit og Arne kom på høg tid. Forfallet hadde gått sin gang i fleire tiår.

Bygningane ligg i eit firkanttun med stovehusa øvst og fjøset nedanfor i skråninga, ein vanleg skipnad i bygda. Eldst er gammelstøga frå 1600-talet, no eit hus med akershusisk plan og svai i taket ut mot ufsa. Takforma er ein skikk som kom frå Vestlandet, meiner Arne Nefstad. Heilt sidan vikingtida har ferdsla gått over Filefjell mot Lærdal og det vestnorske, og nye tankar følgde med over viddene, begge vegar. Akkurat som aust og vest for Haukelifjell, har byggjeskikken i Sogn og Valdres teke preg av kvarandre.

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement