Teknologi
Elektromagnetisk krigføring
Militære styrkar brukar radio, radarar og infraraude detektorar for å koordinera operasjonar og finna fienden.
Krasukha-4 er juvelen i den elektromagnetiske krigføringa til russarane.
Kjelde: Vitaly V. Kuzmin / Wikimedia Commons
Det er kald krig ute. Me smågutane sit inne i det varme mørkeret i kinoen. Me gler oss til reklamen, som ofte er betre enn filmane me ser. Det byrjar med infernalsk radiostøy. Så vert ein mikrofon synleg. Dinest vert scena utvida, og me ser to sovjetiske generalar eta potetgull for harde livet. Det er altså Maarud som driv støysendaren i Kyiv som kveler signala frå Radio Free Europe.
No er det ikkje lenger russiske generalar i Kyiv, men Ukraina er omringa av russarar som brukar elektromagnetisk krigføring for få eit militært overtak. Militære styrkar brukar radio, radarar og infraraude detektorar for å koordinera operasjonar og finna fienden. Alle desse apparata brukar det elektromagnetiske spektrumet, anten radiobylgjer eller ljos- og varmebylgjer.
Elektromagnetisk krigføring kan grovt sett delast i tre. Ein kan hindra fienden i å bruka det elektromagnetiske spektrumet med jamming. Dinest kan ein utnytta at fienden nyttar det elektromagnetiske spektrumet, for å finna og nøytralisera dei. Det siste ein må sørgja for, er at eigne styrkar kan få bruka det elektromagnetiske spektrumet til kommunikasjon og målstyring av våpen.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
