Det er harde tider. Handle­posen kostar lett tusen kroner, og då er han ikkje eingong full. No er tida inne for å nytte ressursane betre, og det kan gjerast på fleire måtar. Eg har tidlegare lovprist rekeskal her i denne spalta, ein ressurs som vi på ingen måte må skusle bort, men lage ei episk skaldyrsuppe på.

Så er eg så heldig å verte invitert på krepselag årleg. Det er same datoen kvart år, og det er litt av ei forsamling: kunstnarar, forfattarar, reklamefolk, karikaturteiknarar, alle saman frå øvste hylle.

Krepsen kjem inn i biletet fordi verten feirar fødselsdag, og det må jo markerast, denne gongen fylte han godt over dei åtti. Men like sprek og fyrig som nokon gong er han. Bordet er dekt med store krepsefat til gud veit kva for ein totalpris. Det kjem frå byens beste delikatessebutikk, så eg hadde aldri hatt råd til det. Men i år var eg så heldig å kunne stikke av med restane, nærare bestemt to fulle bereposar med krepseskal. Dei bar eg med meg heim, så det er bokstaveleg talt berekraft me skal lage i dag.

«Alt dette tek omtrent like mykje tid som å drikke to rause glas vin.»

Ja, eg veit betre enn mange at ein blir trøytt og sliten etter å ha hatt ein diger gjeng lystige vener rundt bordet, og at det fyrste ein tenkjer på, helst er å få oskoreia ut av huset før klokka blir for mykje. Så eg takka pent for meg med dei to fulle posane, og putta dei resolutt i frysaren.

Så har eg altså kvar veke fotballkveld, der eg og to nære i familien samlar oss om favorittlaget i Premier League. Det kan jo gå både godt og dårleg, og går det dårleg, treng me trøyst, og går det bra, må det feirast på alle vis. Eg steller derfor alltid til middag etter kampslutt, og denne gongen blei det altså skaldyrsuppe på kreps.

Det er ein del jobb og styr med det, men tenk berre på at du har ei «gratis» råvare som gir eit eventyrleg resultat. Fyrst må du altså dagen før ta skala ut av frysaren. Eg tinte heile posen i ei bøtte i kjøleskapet over natta. Når dei er heilt tinte, skal du altså frese dei kraftig i olje. Somme brukar olivenolje, men eg tykkjer rapsolje er betre, den toler høgare temperatur og er nøytral på smak.

Bruk ei djup steikepanne og køyr varmen på full spikar. Rør om med jamne mellomrom, så skala vert freste på alle sider. Etter seks–sju minutt kibbar du skala over i den største gryta du har, og startar på ny frisk. Har du berre ei lita mengd skal, kan du gjere denne prosessen i sjølve gryta, men eg tykkjer eg får betre kontroll om eg gjer det i fleire omgangar.

Alt dette tek omtrent like mykje tid som å drikke to rause glas vin, som me veit er kokkens privilegium. Som rockekokken Keith Floyd sa: «Eg kokar alltid med vin, og nokre gongar har eg han til og med i maten!»

Når alt saman er frest, går du i gang med grønsakene. Eg brukte grovdelt lauk, gulrot, purre og litt graslauk. Du kan òg nytte til dømes fennikel og stongselleri, og ferske urter er framifrå. Fres i same panne med smør, og ha det over i gryta. Bland alt godt, slå i litt kvitvin om du har, jo meir, dess betre, og fyll opp med vatn til det dekkjer. Kok opp og la det putre i tre kvarters tid. Om det boblar opp mykje proteinstoff til overflata, tar du det vekk med ei holsleiv.

Så silar du av krafta og kokar ho ned så det berre er ein tredel att. Det kan verke som mykje arbeid for lite, og det er sant nok, men kjenn berre på smaken! Eg hadde sant å seie over tre kilo krepseskal, så det vart ein god dose att som skulle bli suppe.

Og resten er no den reinaste silkejobben. Smak til med det du likar. Eg unngår tomatpuré, chili, kvitlauk og boksetomat, då mistar du skaldyrsmaken. Eit lite dryss Piment d’Espelette er bra, mild fransk chili, den må du ha i hus om du er ein ekte matmons. Fløyte er fint, kokosmjølk òg. Smak til med pepar og salt (eller fiskesaus), og worcestershiresaus set jo prikken over i-en i dei fleste gryter og supper.

Heilt til slutt har du i tynnskorne skiver av purre, gulrot og fennikel, og til dømes kvitfisk eller kjempereker. Desse må vere i gryta kort tid for ikkje å bli tørre. Monter gjerne suppa med smør til slutt. Opne ei flaske med noko godt, så får du ein søndagsmiddag for historiebøkene. God helg!

Dagfinn Nordbø er tekst­forfattar og satirikar.
post@nordbo.no