Det har vore ein formidabel sopphaust, og enno er det ikkje over. Aviser og sosiale medium er breiddfulle av sopp i alle fargar og fasongar, og folk og fe kan fortelje om himmelske skogturar der dei nesten ikkje maktar å bere heim all fangsten.

Om du sjølv ikkje kjem deg ut i skogen, kanskje fordi kroppen nektar å bøye seg bratt ned med baken i vêret, kan du nett no få tak i råvarene i butikken, til ein rimelegare pris enn vanleg.

Eg er så heldig å ha vener med hytte, og dei forsyner meg med alt eg orkar av godsaker som veks på bakken. Det er jo ei særs praktisk løysing: Mot å høyre tolmodig på litt av det sedvanlege gnålet om kor mykje strev og arbeid det er å ha hytte, vert eg lønt med skogens gull i lange banar. Ei framifrå ordning.

No har eg frysaren full av traktkantarell, og i tillegg mengder av herleg tyting, som blir rårørt med brunsukker til viltmiddagane seinare på hausten. Dette er det eg vil kalle å vere privilegert. Soppen kan gjerne tørkast, om du vil, men når det gjeld traktkantarell, plantar eg dei berre rett i frysen – resultatet vert like bra om du til dømes lagar sopp- og laukblanding, suppe, stuing eller ein pastarett med fløyte og parmesan, som er dagens oppskrift.

Nyttar du tørka sopp, legg dei i varmt vatn i tjue minutts tid. Ta vare på soppkrafta og frys ho gjerne ned, for det er ein fin smakssetjar i sausar, stuingar og supper til vinteren. Sil av soppen og klem ut vatnet, og dermed kan du nytte soppen nett som han er fersk.

Er det fersk sopp du brukar, må du reinsa han godt, men det har jo det flittige hyttefolket alt gjort for meg – eg er ein heldig pamfilius. Så kokar du pastaen din i salta vatn etter tilvisinga på pakken. Hell av vatnet når han er ferdigkokt, men spar på om lag ein desiliter av pastavatnet.

Smelt smøret i ei djup steikjepanne på middels varme. Tilset traktkantarellane og steik dei i om lag fem til sju minutt, til dei er gylne og møyre. Ha i sjalottlauk og kvitlauk, og steik vidare i eit par minutt til lauken er mjuk.

Så skal du lage sausen: Hell fløyten over soppen og lauken, og lat det småkoke i fem til sju minutt eller til fløyten tjuknar lite grann. Smak til med salt og pepar, men hugs at parmesanen også bidrar med salt. Ha eventuelt i litt riven muskatnøtt eller ein klem sitronsaft for å få ekstra friskleik.

Så må du hugse det italienarane alltid seier: Ikkje ha sausen i pastaen, men pastaen i sausen! Vend den kokte pastaen inn saman med riven parmesan. Er sausen no for tjukk, kan du bruke litt av resten av pastavatnet for å få nett den konsistensen du ønskjer. Dryss over frisk hakka timian eller bladpersille før servering, det gir ekstra smak og farge.

Denne retten er den reinaste umamibomba og kjem til å gjere stor lukke både hos store svoltne gubbar, matglade damer og kresne småtroll. Umamien frå traktkantarellane og parmesanen dannar saman ein heilag symfoni, og då burde jo alt liggje til rette for noko nær den perfekte middagen. Gjerne på hytta!

Dagfinn Nordbø er tekst­forfattar og satirikar.

post@nordbo.no