Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

MatFeature

Suppa blir til mens du går

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Ribollita er ei vitaminbombe, og med chili får ho ekstra fart i seg.

Ribollita er ei vitaminbombe, og med chili får ho ekstra fart i seg.

Alle foto: Dagfinn Nordbø

Ribollita er ei vitaminbombe, og med chili får ho ekstra fart i seg.

Ribollita er ei vitaminbombe, og med chili får ho ekstra fart i seg.

Alle foto: Dagfinn Nordbø

4560
20220923

Toscana

Å gjere det enkelt er sentralt i det toskanske kjøkenet. Linser, bønner, grønsaker, brød, ost, sopp og frisk frukt er viktige ingrediensar.

Olivenolje vert produsert av fleire typar oliven.

Kjøt av toppkvalitet kjem frå storferasen chianina og vert brukt i den berømte florentinarsteika.

Vinen kjem vi heller ikkje utanom, iallfall ikkje chianti, som er den vinen dei fleste kjenner til. Men har du vunne litt i Lotto, gå på polet og be om en supertoscanar. Du vil ikkje angre.

Kjelde: Wikipedia

4560
20220923

Toscana

Å gjere det enkelt er sentralt i det toskanske kjøkenet. Linser, bønner, grønsaker, brød, ost, sopp og frisk frukt er viktige ingrediensar.

Olivenolje vert produsert av fleire typar oliven.

Kjøt av toppkvalitet kjem frå storferasen chianina og vert brukt i den berømte florentinarsteika.

Vinen kjem vi heller ikkje utanom, iallfall ikkje chianti, som er den vinen dei fleste kjenner til. Men har du vunne litt i Lotto, gå på polet og be om en supertoscanar. Du vil ikkje angre.

Kjelde: Wikipedia

Hausten er tida for bognande grønsaksdiskar. Kjøleskapet mitt liknar no aller mest på Gartnerhallen, og det gjeld å passe på å bruke godsakene før dei mistar spensten og smaken. Og hugs at grønsaker ikkje trivst så godt i moderne kjøleskapsskuffar nedst: Dei har det betre i litt høgare temperatur på nest øvste hylle.

Nyleg kom eg over ei oppskrift på toskansk grønsakssuppe frå Gino D’Acampo, de veit denne kjekke italienaren som reiser rundt på vakre stader i Italia og lagar godsaker utandørs, sendt på NRK TV. Kokebøker skriv han også, og dei kan alle tilrådast.

Ribollita tyder «kokt om igjen», det vil seie at ho, som dei fleste tilsvarande gryter, profitterer sterkt på ei natt i kjøleskapet, så smakane og aromaane får tid til å setje seg. Det er eit prinsipp eg held i hevd så sant eg har tid, sjølv om eg vanlegvis gjer mange endringar i oppskrifter.

Ei oppskrift er berre ein idé, og alle idear har godt av å bli utfordra. Somme har det slik at dei lèt vere å lage ein rett fordi dei manglar éin einaste ingrediens, noko som naturlegvis er berre tull. Det får vere måte på å tru på autoritetane. Kvar har vi det frå? Luther? Hallesby? Å lage mat handlar om å vere kreativ og utnytte det du har.

I Ginos oppskrift foreslår han å tilsetje pølser, og det er en fin smakssetjar som også gir litt protein, men aller første steg i oppskrifta hans er då å steike pølsene i bitar i eit snautt kvarter. For ei sløsing med tid! Nei, då tek eg heller til med neste trinn – å koke to til fire plommetomatar i terningar, saman med ein boks hermetiske tomatar; for, som lesarar av denne spalta til det keisame har blitt prenta inn, tomatar blir berre betre jo lenger dei kokar, og tilfører retten umami i lange banar.

Når tomatane godt og vel er på kok, mortar eg ei klype fennikelfrø. Tre fedd hakka kvitlauk, seier Gino så. Det blir sjølvsagt ikkje noko av. Eg doblar alltid mengda kvitlauk. Eg deler så opp tre selleristilkar, to gulrøter og ein stor raudlauk, det er vel og bra, men så seier Gino at eg også skal ha med ein potet. Niks. Poteter i slike rettar blir berre graps, etter mi erfaring. Så den droppar eg.

Grønsakene surrar deretter eit drygt kvarters tid i gryta med lokk i litt olivenolje, saman med fennikelfrøa, ei klype chiliflak og eit laurbærblad. Blandinga skal ikkje få farge, så rør om av og til, og pass på. Neste trinn er ein boks bondebønner (cannelini), men – skulle du sett – det har eg ikkje. Men eg har då ein boks kikerter i skapet! Dei er vel så bra, og dei toler koking mykje betre. Så no tilset eg kikertane og tomatblandinga i den store gryta.

Gino påstår no at eg skal ha i to skiver smuldra landbrød. Nei, nei, nei. Det er sånt som italienarar driv med fordi dei har så enormt mykje brød til overs, sidan dei serverer brød til alle måltid. Det er ein tradisjon som for så vidt gav meining i tidlegare tiders jordbrukssamfunn, då folk trong dugeleg med karbohydrat for å halde ut i gardsarbeidet. Men i dag, når dei fleste sit på rumpa framfor fjesboka på PC-en eller Dagsrevyen på TV, kan det vere like greitt å droppe brødet. Vi treng det ikkje. Det blir berre graps av det òg, i denne samanhengen, meiner no eg.

I gryta trengst ifølgje oppskrifta sju desiliter kraft, men eg har berre fem desiliter. Null problem. Dei siste to desiliterane kan vere vatn, raudvin, kvitvin eller til og med øl, og væska frå kikertane går også i.

Oppskrifta seier så 300 gram hakka grønkål. Det finst naturligvis ikkje i den lokale Joker-butikken min, så då brukar eg spinat i staden – ferske fine blad med babyspinat, som eg hakkar, men frosen hadde vore like greitt. Dette skal så koke på svak varme i om lag ein halvtime. Og den tida er naturligvis den beste til å steike pølsene.

No er suppa snart ferdig. Ha i pølsene, eller la ho vere vegetarisk. Smak til med salt og pepar og fisk ut laurbærbladet. Lat kvar tallerken få ei skei av den beste olivenoljen din. Viva Italia!

Dagfinn Nordbø er satirikar og tekstforfattar.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Hausten er tida for bognande grønsaksdiskar. Kjøleskapet mitt liknar no aller mest på Gartnerhallen, og det gjeld å passe på å bruke godsakene før dei mistar spensten og smaken. Og hugs at grønsaker ikkje trivst så godt i moderne kjøleskapsskuffar nedst: Dei har det betre i litt høgare temperatur på nest øvste hylle.

Nyleg kom eg over ei oppskrift på toskansk grønsakssuppe frå Gino D’Acampo, de veit denne kjekke italienaren som reiser rundt på vakre stader i Italia og lagar godsaker utandørs, sendt på NRK TV. Kokebøker skriv han også, og dei kan alle tilrådast.

Ribollita tyder «kokt om igjen», det vil seie at ho, som dei fleste tilsvarande gryter, profitterer sterkt på ei natt i kjøleskapet, så smakane og aromaane får tid til å setje seg. Det er eit prinsipp eg held i hevd så sant eg har tid, sjølv om eg vanlegvis gjer mange endringar i oppskrifter.

Ei oppskrift er berre ein idé, og alle idear har godt av å bli utfordra. Somme har det slik at dei lèt vere å lage ein rett fordi dei manglar éin einaste ingrediens, noko som naturlegvis er berre tull. Det får vere måte på å tru på autoritetane. Kvar har vi det frå? Luther? Hallesby? Å lage mat handlar om å vere kreativ og utnytte det du har.

I Ginos oppskrift foreslår han å tilsetje pølser, og det er en fin smakssetjar som også gir litt protein, men aller første steg i oppskrifta hans er då å steike pølsene i bitar i eit snautt kvarter. For ei sløsing med tid! Nei, då tek eg heller til med neste trinn – å koke to til fire plommetomatar i terningar, saman med ein boks hermetiske tomatar; for, som lesarar av denne spalta til det keisame har blitt prenta inn, tomatar blir berre betre jo lenger dei kokar, og tilfører retten umami i lange banar.

Når tomatane godt og vel er på kok, mortar eg ei klype fennikelfrø. Tre fedd hakka kvitlauk, seier Gino så. Det blir sjølvsagt ikkje noko av. Eg doblar alltid mengda kvitlauk. Eg deler så opp tre selleristilkar, to gulrøter og ein stor raudlauk, det er vel og bra, men så seier Gino at eg også skal ha med ein potet. Niks. Poteter i slike rettar blir berre graps, etter mi erfaring. Så den droppar eg.

Grønsakene surrar deretter eit drygt kvarters tid i gryta med lokk i litt olivenolje, saman med fennikelfrøa, ei klype chiliflak og eit laurbærblad. Blandinga skal ikkje få farge, så rør om av og til, og pass på. Neste trinn er ein boks bondebønner (cannelini), men – skulle du sett – det har eg ikkje. Men eg har då ein boks kikerter i skapet! Dei er vel så bra, og dei toler koking mykje betre. Så no tilset eg kikertane og tomatblandinga i den store gryta.

Gino påstår no at eg skal ha i to skiver smuldra landbrød. Nei, nei, nei. Det er sånt som italienarar driv med fordi dei har så enormt mykje brød til overs, sidan dei serverer brød til alle måltid. Det er ein tradisjon som for så vidt gav meining i tidlegare tiders jordbrukssamfunn, då folk trong dugeleg med karbohydrat for å halde ut i gardsarbeidet. Men i dag, når dei fleste sit på rumpa framfor fjesboka på PC-en eller Dagsrevyen på TV, kan det vere like greitt å droppe brødet. Vi treng det ikkje. Det blir berre graps av det òg, i denne samanhengen, meiner no eg.

I gryta trengst ifølgje oppskrifta sju desiliter kraft, men eg har berre fem desiliter. Null problem. Dei siste to desiliterane kan vere vatn, raudvin, kvitvin eller til og med øl, og væska frå kikertane går også i.

Oppskrifta seier så 300 gram hakka grønkål. Det finst naturligvis ikkje i den lokale Joker-butikken min, så då brukar eg spinat i staden – ferske fine blad med babyspinat, som eg hakkar, men frosen hadde vore like greitt. Dette skal så koke på svak varme i om lag ein halvtime. Og den tida er naturligvis den beste til å steike pølsene.

No er suppa snart ferdig. Ha i pølsene, eller la ho vere vegetarisk. Smak til med salt og pepar og fisk ut laurbærbladet. Lat kvar tallerken få ei skei av den beste olivenoljen din. Viva Italia!

Dagfinn Nordbø er satirikar og tekstforfattar.

Ei oppskrift er berre ein idé, og alle idear har godt av å bli utfordra.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Bjørn Olaf Johannessen er manusforfattar for ei rekkje filmar og TV-seriar. Årets roman er den tredje sidan debuten i 2017.

Bjørn Olaf Johannessen er manusforfattar for ei rekkje filmar og TV-seriar. Årets roman er den tredje sidan debuten i 2017.

Foto: Jacob Johannessen Maske

BokMeldingar

Inni er me like, men det er utanpå

Bjørn Olaf Johannessen skriv artig, men mest utanpå om det innvendige.

Odd W. Surén
Bjørn Olaf Johannessen er manusforfattar for ei rekkje filmar og TV-seriar. Årets roman er den tredje sidan debuten i 2017.

Bjørn Olaf Johannessen er manusforfattar for ei rekkje filmar og TV-seriar. Årets roman er den tredje sidan debuten i 2017.

Foto: Jacob Johannessen Maske

BokMeldingar

Inni er me like, men det er utanpå

Bjørn Olaf Johannessen skriv artig, men mest utanpå om det innvendige.

Odd W. Surén
Stridsvogner øver på å slå attende kinesiske landgangsstyrkar på Penghu-øyane i Taiwansundet.

Stridsvogner øver på å slå attende kinesiske landgangsstyrkar på Penghu-øyane i Taiwansundet.

Foto: Taiwan Military News Agency / Taiwan's Defense Ministry / AP / NTB

UtanriksSamfunn

Starten på ein storkrig?

For tida bur eg i eit fredeleg, demokratisk og velståande land, som risikerer å utløysa den neste storkrigen i verda.

HalvorEifring
Stridsvogner øver på å slå attende kinesiske landgangsstyrkar på Penghu-øyane i Taiwansundet.

Stridsvogner øver på å slå attende kinesiske landgangsstyrkar på Penghu-øyane i Taiwansundet.

Foto: Taiwan Military News Agency / Taiwan's Defense Ministry / AP / NTB

UtanriksSamfunn

Starten på ein storkrig?

For tida bur eg i eit fredeleg, demokratisk og velståande land, som risikerer å utløysa den neste storkrigen i verda.

HalvorEifring

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis