Den bortkomne Aasen-visa
Ungkaren Ivar Aasen (30) dikta ei ungkarsvise i 1843 som kom bort for Aasen-kjennarane og blei ei skillingsvise for folk flest.
SKRIFTSTADEN. Ivar Aasen dikta truleg «Vise om Giftermaal» her på lensmannsgarden i Litlebergen nord for Bergen i 1843. Måla av M. Roti i 1899. Faksimile frå Jarle Bondevik og fleire (red.): Målsamlingar frå Bergens Stift av Ivar Aasen, 1995.
Foto: Nasjonalbiblioteket
Bak ein glasvegg i Nasjonalbiblioteket høyrer eg songen som var komen bort. Det var 180 år sidan Ivar Aasen hadde dikta «Vise om Giftermaal». For han som song, var dette berre ei av mange namnlause skillingsviser som han hadde lært av far og bestefar.
Den 26 år gamle tradisjonssamlaren Odd Stensrud kom på besøk til Oliver og Anna Graff i Skogbygda i Løten i 1968. Graff hadde sunge viser i tiår på tiår, men no var han blitt 76, og med mikrofon og bandopptakar på bordet var det som om alt var gløymt.
Nei, syngje ville han helst ikkje, nei, kunne ikkje noko no, det var så lenge sidan, hugsa dei ikkje, mange av dei han kunne, var det få andre som kunne, sa han, kanskje ville han ikkje miste dei til andre ved å gi dei til Stensrud, kva veit eg.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
