«Det er rart berre å forsvinne utan å seie ha det, men så kjem Bjørn på at han ligg under sofaen.»
Teikning: May Linn Clement
Frank Tønnesen er låtskrivar og musikar. I denne spalta skriv han om hendingar og tankar som fell han inn.
Gje lyd
Bjørn må vente ei god stund før Sigrid kjem. Føtene hennar trampar over stovegolvet. Han ligg heilt roleg under sofaen og godtar seg. Ho seier namnet hans, men Bjørn svarar ikkje, ligg nærmast og held pusten.
Planen var eigentleg å gøyme seg bak gardinet, men då hadde Sigrid sett at det bula ut, og skjønt teikninga med ein gong.
Skapdører opnar og lukkar seg. Det klirrar i skuffa med bestikk. Ho er på kjøkenet. Bjørn synest det er merkeleg at kona ikkje seier eller roper namnet hans fleire gonger. Etter kvart vurderer han å lage ein svak pipelyd, men slår det frå seg når ho plutseleg kjem inn att i stova og set seg til i sofaen, det er berre så vidt han klarer å halde seg frå å le.
Bjørn kjenner tyngda hennar, når fjørene i sofaen gjev etter. Det er ikkje mykje plass å boltre seg på no. Føtene er rett framføre andletet, Sigrid har på seg tjukke, mørkeraude strømper, heimestrikka.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
