Denne gongen eit annleis dikt, av Kate Næss (1938–1987) frå Oslo, aktiv i Studentteatret som kulissemakar, klesdesignar, skodespelar, scenograf. Ho vart lagd merke til for dikta sine tidleg på 1960-talet – saman med Georg Johannesen og Stein Mehren stod ho for det nye i poesien hos oss. Kate Næss var oppfinnsam, sosial, fann på namnet til Club 7 – spreidde godt humør rundt seg. Ho var gift med teaterinstruktør Janken Varden, som fortel:
«En dag kom hun hjem med en ivrig latter. ’Har du sett oppslaget på døren nede? Feieren kommer i morgen! Legg til et Og – så blir det perfekt: ‘Og feieren kommer i morgen’. And death shall have no dominion! Det swinger!» … Da feieren endelig sto i døra, holdt vi på å dø av fnis ... Hun satte seg ned med hele det vidunderlige diktet av Dylan Thomas som hun alltid hadde beundret.»
Paulus skriv (Rom 6,9): «Vi veit at når Kristus er oppreist frå dei døde, då døyr han ikkje meir, for døden har ikkje lenger makt over han.» Dylan Thomas gjer setninga vakrare, meir ålmenn: «And death shall have no dominion», som ringar inn diktet hans frå 1933:
«Dead men naked they shall be one/ With the man in the wind and the west moon». Hos Kate Næss: «De skitne og stygge blir ett/ med trollet i pipen og nordlig arne». Sluttstrofe 3: «No more may gulls cry at their ears/ Or waves break loud on the seashores». Hos Kate Næss: «Aldri mer rasende ild i øret./ Aldri mer veden som knitrer i peisen.»
Ho tek oss til eit norsk, heidensk landskap. Og skaper sitt eige ustyrlege dikt, som ikkje har sin like. Med freidige lån frå poeten i Wales.
Og feieren kommer i morgen
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
