Diktet
Diktet: Øystein Sunde
Foto: Erik Johansen / NTB
Av trubadurane våre som stod fram på 1960-talet, var Øystein Sunde den mest oppfinnsame med ord – ordhag, som det heiter. Han kunne laga viser som heiter «Barkebille boogie», «Bleieskiftarbeider», «Frøken Bibelstripp», «Hest er best som pålegg», «Klystér d’amour», «Litt slaff i leffa», «Mysil fra Trysil». Den lengste tittelen var «Overbuljongterningpakkmesterassistent».
Lokaliteten var ofte Oslo: «Det var det året det var så bratt», med heilt spesielle reglar: «Da var det spiseplikt på Briskebytrikken» – og aktiviteter: «Jeg hoppa rundt og sto mens jeg satt,/ og spiste fårikål og snubla mens jeg datt». Eller frå eit annet spor: «På Lambertseterbanen danser ingen mennesker samba.»
Mange av formuleringane hans er vortne faste uttrykk: «Sånn er’e bare», «Smi mens liket er varmt», «Kjekt å ha», «En smule, ikke et helt brød». Tittelsporet «Du må’kke komme her og komme her» frå albumet som kom i 1994, trekkjer opp åra våre frå inngang til utgang – og at det alltid er nokon som vil bestemme over andre.
Det er ut frå det moderne tilværet, med uføresette hinder, at Øystein Sunde skapar mange av tekstane sine – som har resultert i femten platealbum og eit sal på over éin million eksemplar. Kven av poetane våre kan måla seg med det?
Innspelingane kjem iblant med utanomsnakk i tillegg til songen. Ikkje alltid heilt høyrleg, på slutten av det bratte året: «Verre var det før i raua, den gang folk hadde hår i tida.»
Så skulle vi også kalla han ein hemmeleg humorist?
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
