Diktet
Diktet: Wetle Holtan
Foto: Rolf M. Aagaard
Dette diktet er henta frå Høsten er et påskudd (1996), debuten til ein diktar som døydde altfor ung: Wetle Holtan (1970–2015). Holtan gav òg ut Det er mange veier til et rom (1998), men deretter vart det stopp på lyrikkarrieren, dessverre. Han vann Ibsenprisen i 2003 for skodespelet De som lever. Dei fire neste bøkene hans var òg drama.
Ein annan fin lyrikar, som gjekk bort for nokre år sidan, Jan Jakob Tønseth, skreiv mellom anna dette i meldinga av debuten i Dagbladet: Boka «er en underlig blanding av løssluppenhet og konsentrasjon, distraksjon og disiplinering. Men det blir dikt ut av det, en underlig yrisk-lyrisk skrift som får fram hverdagens små undre og korte grøss, og makter å følge tankens krumspring».
Tønseths observasjon gjeld også dette diktet. Dikt om tilstanden mellom svevn og oppvakning er eit kjært tema igjennom litteraturhistoria. Emil Boyson har mange variasjonar over det temaet – som i «Vindu i februar». Eit kjennemerke ved desse dikta er den vare sansinga av verda etter ein lang, tung svevn.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
