Bitande varm folketechno

Hamburgske Remute er tilbake med eit album på obskurt spelkonsollformat, og denne gongen er det Atari Jaguar frå 1993, den første «64-bits»-spelkonsollen, som er avspelar. Jaguar var ein spektakulær marknadsflopp, og dei færraste har nok ein slik konsoll kopla opp til hi-fi-anlegget. Frykt ikkje, det er håp, for There Is Hope er tilgjengeleg i vanlege digitale format òg.

På menyen står fengjande techno med knasande sprø trommer og ihuga, songbare synthbassliner som sender tankane til new wave-musikk à la New Order og Kraftwerk. Sistnemnde var viktig for utviklinga av arbeidarklassesjangeren «Detroit techno», som fann inspirasjon i rommet mellom dette tyske maskinmusikkpionerbandet, George Clinton og Parliament-Funkadelics p-funk, med maskinell kulde og varm funk som dannar grunnlaget for miksturen: kvasse tenner og mjuk, varm pels.

På «Unknown Walker» glideflyg frosne synthliner over urbane ruinar, og på «Oblivious» poppar kornete syntharpeggiato halvvegs lystig i veg medan synthpop-vokalen viser til Bowies cyberpunkete utflukter på albumet Outside. Remutes songstemme osar ikkje akkurat av virtuositet, men funkar til føremålet: Når eg høyrer den heller kvarmannslege kaukinga på tittelsporet på «There Is Hope», får eg assosiasjonar til Joy Devision, forgjengaren til nemnde New Order.

«Come together», syng han med laus intonasjon, inkluderande, folkeleg, demokratisk. Bruken av gløymd teknologi læt på den eine sida som ei åtvaring, men så er det jo håp i dystopien, som tittelen seier. Dersom vi kjem saman om eit felles mål, som vi må no, då.