Film
Film: Årsbeste frå Brit
Dokumentarfilmen om Rakel som skal ta over garden etter faren Terje i bygda Engan i Nordland, er ein av favorittfilmane til Brit Aksnes.
Foto: Norsk Filmdistribusjon
Det må seiast å vera særs gledeleg å ikkje måtta redusera norske filmar til trøysteplassane fordi det er så få nemnelege opp mot dei internasjonale. Eg kan med handa på mitt glade hjarte registrera at den harde nedskjeringa i toppsjiktet mitt førte til at halvparten av årets favorittar er merkte «Godt norsk».
Smak og ubehag
Men fyrst utanriks: Fyrste kinofilm på nyåret var Justine Triets Fritt fall, Gullpalme-vinnaren med Sandra Hüller i rolla som den tvilsame enkja i eit krimdrama med sjeldan finesse. Hüller har fått innpass med nok ein film, igjen i ei tvilsam rolle, men utvilsamt skuldig i brotsverk denne gongen. Lågmælte og frykteleg ubehagelege The Zone of Interest viser ei anna side av konsentrasjonsleirane, bokstaveleg talt. Sjølv om regissør Jonathan Glazer er britisk, kjennest det som ein tysk film.
Og uggen stemning kler tysk, slik som i det tre timar lange familiedramaet Sterben av Mathias Glasner. Det blir også årets unntak som stadfestar regelen min om at lange filmar bør skjerpa seg og bli kortare. Den nydelege oppfølgjarteiknefilmen Innsiden ut 2 klarar derimot godt å formidla bodskapen sin på ein time–halvannan, og den klarar å ivareta magien frå fyrstefilmen.
Les årsbeste frå filmmeldar Håkon Tveit her.
Siste utanlandske på lista står mellom body horror-filmen The Substance, det innsiktsfulle Syden-dramaet How to Have Sex, det tidsaktuelle Lærerværelset og den tullete, men overraskande vellaga undercoverkomedien Hit Man. For å skrapa ned til berre ti filmar på lista går eg for Hit Man av den gamle Slacker-ringreven Richard Linklater – fordi popkorn.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
